присовокупля́ть несов., книжн.
1. (присоединять) далуча́ць;
2. (говорить в добавление) дадава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
добавля́ть несов.
1. дабаўля́ць; прыбаўля́ць;
2. (говорить или писать в дополнение) дадава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыпра́віць ’пакласці прыправу; дадаць што-небудзь; прыладзіць, прымацаваць’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’прыгатаваць’ (шальч., Сл. ПЗБ), прыпра́ўка ’прыробка; прыладжванне, прымацоўванне’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), ст.-бел. прыправити ’падрыхтаваць, зрабіць’. Рус. приправля́ть, припра́вить ’дадаваць (у ежу)’; ’выконваць разнастайныя работы па гаспадарцы’; ’майстраваць, прыладжваць’, укр. припра́вити ’прымацаваць, прыладзіць’; ’прыправіць’, польск. przyprawić ’прыладзіць, прымацаваць; прыправіць ежу’, чэш. připraviti ’падрыхтаваць; уладкаваць’, славац. pripraviť ’тс’, серб.-харв. припра́вити, славен. pripraviti ’тс’, балг. припра́вям ’дадаваць (у ежу)’. Прыставачны дэрыват ад *praviti, гл. пра́віць 1, г. зн. ’падрыхтоўваць як належыць’. Усходнеславянскія і польскія значэнні агульнаславянскага дзеяслова семантычна проціпастаўлены паўднёваславянскім і славацкаму.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дадава́нне ср.
1. дода́ча ж.;
2. мат. прибавле́ние;
3. добавле́ние, прибавле́ние;
4. приложе́ние;
1-4 см. дадава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
придава́ть несов.
1. (усиливать, прибавлять) дадава́ць, прыдава́ць;
придава́ть эне́ргии дадава́ць (прыдава́ць) эне́ргіі;
придава́ть бо́дрости дадава́ць (прыдава́ць) бадзёрасці;
придава́ть уве́ренности дадава́ць (прыдава́ць) упэ́ўненасці;
2. (сообщать какое-л. качество, свойство, вкладывать какой-л. смысл) надава́ць, прыдава́ць;
лак придава́л ме́бели блеск лак надава́ў (прыдава́ў) мэ́блі бляск;
придава́ть серьёзное выраже́ние своему́ лицу́ надава́ць (прыдава́ць) сур’ёзны вы́раз свайму́ тва́ру;
я не придава́л э́тому никако́го значе́ния я не надава́ў (прыдава́ў) гэ́таму нія́кага значэ́ння;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прикла́дывать несов.
1. прыклада́ць, прыкла́дваць;
2. (присоединять, добавлять) дадава́ць; прыклада́ць, прыкла́дваць; см. приложи́ть 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прибавля́ть несов.
1. (добавлять) дадава́ць, дабаўля́ць;
2. (увеличивать) прыбаўля́ць; павялі́чваць (што);
3. (говорить или писать в дополнение) дадава́ць;
4. (в весе) разг. прыбаўля́ць, прыбаўля́цца, прыбыва́ць;
5. перен. (преувеличивать) разг. перабо́льшваць, перавялі́чваць; (привирать) прыхлу́шваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прилага́ть несов.
1. (добавлять, присоединять) дадава́ць; прыклада́ць, прыкла́дваць;
2. (применять) дастасо́ўваць, дапасо́ўваць;
◊
при сём прилага́ю канц. да гэ́тага дадаю́; см. приложи́ть 2, 3;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прылучы́ць, прылуча́ць ’уключыць, далучыць’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Ласт.), прілучы́ць ’далучыць’ (Бяльк.), прылучаць ’прычашчаць’ (Ласт.); ст.-бел. прилучати, прилучатися ’далучаць, далучацца’, прилучити, прилучитися (Сл. Скарыны), аддзеяслоўны субстантыў прылучэ́нне ’далучэнне’ (Нас., Гарэц., ТСБМ), ’прычашчэнне’ (Ласт.). Сюды ж вытворныя: прылу́чны ’які выпадкова прыбіўся не да свайго статку’ (Нас.), дзе часткова захоўваецца семантыка прылуча́й ’выпадак’, прылу́ка ’муж, што пасяліўся пасля жаніцьбы ў доме сваёй жонкі’ (Інстр. 2). Узыходзіць да прасл. *prilǫčiti, прэфіксальнае ўтварэнне ад *lǫčiti, гл. лучы́ць 1 ’яднаць, злучаць’ (гл. таксама ЭССЯ, 16, 132–134). Укр. прилуча́ти ’далучаць; дадаваць; уключаць’. Ст.-рус. прилучити ’прылучаць; даць, падараваць’, рус. дыял. прилуча́ть, прилучи́ть ’прынаджваць, прывабліваць, далучаць’. Гл. таксама Фасмер, 3, 365; ЕСУМ, 3, 315–316, Варбат, Слав. языкозн., IX, 66–67.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сопровожда́ть несов.
1. суправаджа́ць;
сопровожда́ть аресто́ванных суправаджа́ць арыштава́ных;
2. перен. (сопутствовать) адбыва́цца (пры чым), адбыва́цца адначасо́ва (з чым), ісці́ (адбыва́цца) по́руч (з чым), суправаджа́ць (што), спадаро́жнічаць (чаму);
происше́ствие сопровожда́ли сле́дующие обстоя́тельства здарэ́нне адбыва́лася пры насту́пных акалі́чнасцях;
успе́х сопровожда́ет все конце́рты хо́ра по́спехам карыста́юцца ўсе канцэ́рты хо́ру;
3. (прилагать) офиц. дадава́ць, далуча́ць (да чаго);
заявле́ние необходи́мо сопровожда́ть соотве́тствующими докуме́нтами да зая́вы неабхо́дна дадава́ць (далуча́ць) адпаве́дныя дакуме́нты;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)