прадэкларава́ць

‘абвясціць пра што-небудзь у дэкларацыі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прадэклару́ю прадэклару́ем
2-я ас. прадэклару́еш прадэклару́еце
3-я ас. прадэклару́е прадэклару́юць
Прошлы час
м. прадэкларава́ў прадэкларава́лі
ж. прадэкларава́ла
н. прадэкларава́ла
Загадны лад
2-я ас. прадэклару́й прадэклару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прадэкларава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

афішы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Выставіць (выстаўляць) напаказ, шырока абвясціць (абвяшчаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́галасіць

‘абвясціць, прамовіць, выказаць, спець што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́галашу вы́галасім
2-я ас. вы́галасіш вы́галасіце
3-я ас. вы́галасіць вы́галасяць
Прошлы час
м. вы́галасіў вы́галасілі
ж. вы́галасіла
н. вы́галасіла
Загадны лад
2-я ас. вы́галасі вы́галасіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́галасіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

оповести́ть сов. апавясці́ць (каго); абвясці́ць (каму); (известить) паве́даміць (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абясці́ць ’абвясціць’ (Нас.), ’абяцаць’ (Шат.) да ob‑věstiti, věstь < *vět‑tь. Параўн. другое значэнне пад уплывам абяцаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абвяшчэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвяшчаць — абвясціць.

2. Паведамленне, аб’ява, заява аб чым‑н. у вуснай або ў пісьмовай форме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаласі́ць, -лашу́, -ло́сіш, -ло́сіць; -ло́шаны; зак., што.

1. Напоўніць якімі-н. гукамі.

А. лес песнямі.

2. Урачыста абвясціць, абнародаваць.

А. тэкст прывітальнай тэлеграмы.

|| незак. агало́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.) і агалаша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. агалашэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абве́стка ’аб’ява’ (БРС). Наватвор пачатку XX ст. (гл. Гіст. лекс., 255), частковая калька з польск. obwieszczenie (там жа, 256), абвясціць да весць, ведаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

провозвести́ть сов., высок.

1. (предсказать) прадвясці́ць, прадрачы́;

2. (провозгласить) апавясці́ць, абвясці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэкларава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Выступіць (выступаць) з дэкларацыяй (у 1 знач.); урачыста абвясціць (абвяшчаць). Дэклараваць права нацый на самавызначэнне.

2. Паказваць абстрактна, не па-мастацку.

[Ад лац. declarare — заяўляць, аб’яўляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)