зача́ць, -чну́, -чне́ш, -чне́; -чнём, -чняце́, -чну́ць; -ча́ў, -чала́, -ло́; -чні́; -ча́ты; зак., каго (што).

1. Распачаць (разм.).

З. будаўніцтва.

2. Даць пачатак жыцця каму-н. (уст.).

З. дзіця.

|| незак. зачына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Агарнуць, ахутаць чым-н.

Хусткай а. дзіця.

2. перан. Акружыць увагай.

Курганы слава ахінула.

А. ласкай.

|| незак. ахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлі́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Ціха плакаць, усхліпваць.

Дзесьці жаласна хліпала дзіця.

2. перан. Слаба, мігатліва гарэць.

У цемені хліпаў агеньчык свечкі.

|| аднакр. хлі́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хлі́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мізэ́рны, -ая, -ае.

1. Вельмі малы, нязначны.

М. тэрмін.

Мізэрныя інтарэсы.

2. Схуднелы, худы, чэзлы.

Мізэрнае дзіця.

Мізэрныя расліны.

3. перан. Несамавіты на выгляд, убогі.

Ля ганка стаяў м. чалавек.

|| наз. мізэ́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прачну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся; зак.

1. Перастаць спаць, прабудзіцца.

Дзіця прачнулася рана.

У грудзях прачнулася нянавісць (перан.).

2. перан. Ажывіцца, прыйсці ў рух.

Вёска прачнулася.

|| незак. прачына́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прычаса́ць, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чэ́шам, -чэ́шаце, -чэ́шуць; -чашы́; -часа́ны іэ́саны; зак., каго-што.

Прыгладзіць грэбенем (валасы), зрабіць прычоску каму-н.

П. валасы. П. дзіця.

|| незак. прычэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прычэ́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., каго-што.

Закрыць, павесіўшы што‑н. Завесіць дзіця ў калысцы. □ Маці завесіла вокны знадворку саламянымі матамі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загу́шкаць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Гушкаючы, калышучы, усыпіць каго‑н. Загушкаць дзіця.

загу́шкаць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць гушкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірпано́сы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З кароткім і задзёртым носам. Кірпаносы твар. Кірпаносае дзіця. / у знач. наз. кірпано́сы, ‑ага, м.; кірпано́сая, ‑ай, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малю́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Маленькае дзіця. // перан. Аб кім‑, чым‑н. вельмі маленькім (ростам, памерамі). Кніжка-малютка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)