зна́чыць 1, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць;
1. Памячаць, ставячы знак, метку і пад.
2. Вызначаць, указваць сабой шлях, дарогу і пад.
зна́чыць 2, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць;
1. Мець той ці іншы сэнс, азначаць (пра словы, знакі, жэсты і пад.).
2. Мець значэнне, вагу, быць істотным; адыгрываць ролю.
3.
•••
значы́ць, ‑чы́ць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тума́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да туману 1 (у 1 знач.); які ўтвораны туманам, складаецца з яго.
2. Расплыўчаты, няясны; бачны як праз туман.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глядзе́ць
◊ ~дзі́ ў мяне́ — смотри́ у меня́;
во́ўкам г. — во́лком смотре́ть;
г. на рэ́чы про́ста — смотре́ть на ве́щи про́сто;
со́рам на свет г. — сты́дно в глаза́ лю́дям смотре́ть;
г. сме́рці ў во́чы — смотре́ть сме́рти в глаза́;
на свет г. не хо́чацца — на свет не гляде́л бы;
г. праз па́льцы — смотре́ть сквозь па́льцы;
г. няма́ на што — смотре́ть не́ на что;
г. у во́чы каму-небудзь — смотре́ть в глаза́ кому-л.;
г. у зу́бы — (каму) смотре́ть в зу́бы (кому);
г. у рот — (каму) смотре́ть в рот (кому);
г. у магі́лу — смотре́ть в моги́лу;
г. ко́са — (на каго, што) смотре́ть ко́со (на кого, что);
гле́дзячы па абста́вінах — смотря́ по обстоя́тельствам;
на ноч гле́дзячы — на́ ночь гля́дя;
г. у ко́рань — смотре́ть в ко́рень;
г. пра́ма ў во́чы — смотре́ть пря́мо в глаза́;
г. у
як у ваду́ глядзе́ў — как в во́ду гляде́л (смотре́л);
г. чужы́мі вача́мі — смотре́ть чужи́ми глаза́ми;
во́чы б мае́ не глядзе́лі — глаза́ бы мои́ не смотре́ли (не ви́дели);
г. адны́м во́кам — смотре́ть одни́м гла́зом;
расці́ на лес гле́дзячы — расти́ на лес гля́дя;
г. кра́ем во́ка — смотре́ть кра́ем гла́за;
г. пі́льным во́кам — смотре́ть (гляде́ть) во все глаза́ (в о́ба гла́за);
г. з надзе́яй — смотре́ть с наде́ждой;
куды́ во́чы глядзя́ць — куда́ глаза́ глядя́т;
г. пра́ўдзе ў во́чы — смотре́ть пра́вде в глаза́;
г. праз ружо́выя акуля́ры — смотре́ть сквозь ро́зовые очки́;
г. (на каго) зве́рху ўніз — смотре́ть (на кого) све́рху вниз;
г. вялі́кімі вача́мі — смотре́ть больши́ми глаза́ми;
г. са сваёй звані́цы — смотре́ть со свое́й колоко́льни;
не г. ні бо́ка, ні во́ка —
як во́ўка ні кармі́, а ён усё ў лес глядзі́ць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
му́зыка, ‑і,
1. Галіна мастацтва, якая адлюстроўвае рэчаіснасць у гукавых мастацкіх вобразах.
2. Выкананне твораў гэтага мастацтва на інструментах.
3.
4.
5.
•••
[Грэч. musikē.]
музы́ка, ‑і,
1. Музыкант.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чапля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца;
1. Кранаць, датыкацца, зачэпліваючы што‑н.
2. Хапацца, трымацца за што‑н.
3.
4.
5. Прымацоўвацца адзін да аднаго; злучацца, счэплівацца.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пара́дак, ‑дку,
1. Правільная, наладжаная сістэма размяшчэння чаго‑н.; належны стан чаго‑н.
2. Устаноўлены лад, план, сістэма кіравання.
3. Расклад, распарадак; спосаб.
4. Пэўная паслядоўнасць, устаноўлены ход чаго‑н., чарговасць.
5. Спосаб, метад, правілы ажыццяўлення чаго‑н.
6.
7. Вайсковае пастраенне, строй.
8. Група блізкароднасных сямей у сістэматыцы жывёл і раслін.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зацягну́ць 1, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне;
1. Цягнучы, даставіць куды‑н.
2.
3. Уцягнуць у сярэдзіну, унутр чаго‑н.
4. Удыхнуць, уцягнуць у сябе (дым, паветра і пад.).
5. Накрыць тонкім слоем чаго‑н.
6. Пацягнуць, расправіць (занавеску і пад.) так, каб закрыць, засланіць што‑н.
7. Туга завязаць, сцягнуць.
8. Заняць чым‑н. часу больш, чым меркавалася; затрымаць заканчэнне чаго‑н.
9. Шчыльна закруціць, зашрубаваць.
•••
зацягну́ць 2, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разбе́гчыся, ‑бягуся, ‑бяжышся, ‑бяжыцца; ‑бяжымся, ‑бежыцеся, ‑бягуцца;
1.
2.
3.
4.
5.
6. У бегу набраць вялікую скорасць.
7. Прабегчы некаторую адлегласць, каб набраць скорасць для скачка, пад’ёму і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стро́й, ‑ю,
1.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сячы́, сяку, сячэш, сячэ; сячом, сечаце, сякуць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)