Кусты (арм. крыніцы 7 ст.) 11/270

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кусты́ Звычайна альховы зараснік; драбналессе (БРС). Тое ж кустаўні́к, кустоўнік, кусцянкі́, кусцяўё, кустоўе, кусточча, кусце́ўя, шалы́знік (Слаўг.), ку́сце (Крыч.), кусцё (Паст.), кусты́ (Крыч., Маз., Нясв.), куста́рнік (Нясв., Слаўг., Шчуч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ку́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́ст кусты́
Р. куста́ кусто́ў
Д. кусту́ куста́м
В. ку́ст кусты́
Т. кусто́м куста́мі
М. кусце́ куста́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клубні́чнік, -у, м., зб.

Травяністыя кусты клубніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ракі́тнік, -у, м.

Зараснік ракіты, кусты ракіты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паабжына́ць сов. (о многом) обжа́ть;

п. кусты́ — обжа́ть кусты́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляшчэ́ўнік і ляшчы́ннік, -у, м.

Зараснік, кусты ляшчыны; арэшнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпшы́ннік, -у, м., зб.

Кусты, зараснік шыпшыны.

Густы ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куст​I куст, род. куста́ м.;

◊

спря́таться в кусты́ схава́цца ў кусты́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кусто́ўе, -я, н., зб.

Кусты (у 1 знач.).

Разраслося к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)