Verbum

глыбо́зны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі глыбокі. Страшны замак, цяжкі, грозны. Пара вежаў, як адна, А навокал роў глыбозны. Колас.

дзіця́тка, ‑а, н.

Разм. Ласк. да дзіця (у 1, 2 знач.). Марына знае нораў сына — Дзіцятка трэба пакарміць. Колас.

заво́іна, ‑ы, ж.

Абл. Невялікая затока ў рэчцы з павольным цячэннем. Завоінай называлася паласа стаячай вады пры беразе. Колас.

запамагчы́, ‑магу, ‑можаш, ‑можа; зак., каму.

Абл. Пасадзейнічаць, дапамагчы. Грош завёўся ў дзеда ў латах — Запамог Сымон яму. Колас.

зачарне́цца, ‑еецца; зак.

Тое, што і зачарнець. Каля калодзежа зачарнелася нейчая фігура. Колас. Першыя праталіны зачарнеліся на палях. Лынькоў.

золатапаго́ннік, ‑а, м.

Пагардлівая назва афіцэра царскай арміі. Золатапагоннікі, кадэты І хеўра іншае брыды Расстроіць хочуць нам рады. Колас.

камарэ́ча, ‑ы, ж., зб.

Разм. Камары. Так і ляжыць .. [балота], засланае прэллю гнілых туманоў, поўнае машкары, камарэчы, разносячы заразу. Колас.

канакра́дства, ‑а, н.

Крадзеж коней; занятак канакрада. У Вепрах былі і Саўкавы прыяцелі, даўнейшыя хаўруснікі па часці канакрадства. Колас.

кля́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што і без дап.

Разм. Назойліва прасіць, выпрошваць. Аб чым яшчэ клянчыць, прасіць? Колас.

лежабо́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і лежань. Звычайна к гэтаму часу ўставалі ўсе, апроч самых заядлых лежабокаў. Колас.