гладкаство́льны воен. гладкоство́льный;

~нае ружжо́ — гладкоство́льное ружьё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пішча́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

Старадаўняя пушка ці вялікае цяжкае ружжо, якое зараджалася цераз ствол.

|| прым. пішча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мушке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Буйнакалібернае ружжо з кнотам для запальвання пораху.

|| прым. мушке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ружьё ср. стрэ́льба, -бы ж., ружжо́, -жжа́ ср.;

противота́нковое ружьё супрацьта́нкавае ружжо́;

охо́тничье ружьё паляўні́чая стрэ́льба;

двухство́льное ружьё дубальто́ўка;

◊

в ружьё стать воен. у ружжо́ стаць;

быть под ружьём быць пад ружжо́м;

в ружьё! воен. у ружжо́!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вінто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Ружжо са спіральнай нарэзкай у канале ствала.

В. з аптычным прыцэлам.

|| прым. вінто́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гладкаство́льны, ‑ая, ‑ае.

З гладкім, не наразным ствалом. Гладкаствольнае ружжо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плі́ндра ’ружжо’ (Мік.). З польск. flinta ’паляўнічае ружжо’, ’крамянёўка’, якое з ням. Flinte, з другасным ‑р‑ (< н.-ням. flint ’крэмень, крэсіва’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перазарадзі́ць, -раджу́, -ра́дзіш, -ра́дзіць; -ра́джаны; зак., што.

Зарадзіць зноў.

П. ружжо.

П. фотаапарат.

|| незак. перазараджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. перазара́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

|| прым. перазара́дны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абстраля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-што.

1. Адкрыць агонь па кім-, чым-н.

А. ворага.

А. вышыню.

2. Выпрабаваць у стральбе.

А. ружжо.

|| незак. абстрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асе́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Пры стральбе: адсутнасць выстралу з-за няспраўнасці зброі ці патрона.

Ружжо дало асечку.

2. перан. Няўдача пры выкананні чаго-н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)