прыцвікава́ць

‘прыбіць што-небудзь цвіком’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыцвіку́ю прыцвіку́ем
2-я ас. прыцвіку́еш прыцвіку́еце
3-я ас. прыцвіку́е прыцвіку́юць
Прошлы час
м. прыцвікава́ў прыцвікава́лі
ж. прыцвікава́ла
н. прыцвікава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыцвіку́й прыцвіку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыцвікава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыцю́кнуць

‘забіць, прыбіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыцю́кну прыцю́кнем
2-я ас. прыцю́кнеш прыцю́кнеце
3-я ас. прыцю́кне прыцю́кнуць
Прошлы час
м. прыцю́кнуў прыцю́кнулі
ж. прыцю́кнула
н. прыцю́кнула
Загадны лад
2-я ас. прыцю́кні прыцю́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыцю́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цу́пнуць

‘стукнуць, прыбіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. цу́пну цу́пнем
2-я ас. цу́пнеш цу́пнеце
3-я ас. цу́пне цу́пнуць
Прошлы час
м. цу́пнуў цу́пнулі
ж. цу́пнула
н. цу́пнула
Загадны лад
2-я ас. цу́пні цу́пніце
Дзеепрыслоўе
прош. час цу́пнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

приколоти́ть сов., в разн. знач. прыбі́ць, мног. папрыбіва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпляска́ць, -ляшчу́, -ле́шчаш, -ле́шча; -ляшчы́; -ляска́ны; зак., што.

1. Пляскаючы, зрабіць плоскім, роўным.

П. кучу гліны.

2. Прыбіць, прыгнуць да чаго-н., прыціснуць уніз.

Град прыпляскаў да зямлі ячмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напрыбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прыбіць у вялікай колькасці. Напрыбіваць планак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгвазда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. што. Прымацаваць, прыбіць гваздамі. Прыгваздаць бэльку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., каго.

1. Забіць, прыбіць ударамі дзюбы.

Каршун задзёўб курыцу.

2. Пачаць дзяўбці.

|| незак. задзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распя́ць, разапну́, разапне́ш, разапне́; разапнём, разапняце́, разапну́ць; разапні́; распя́ты; зак., каго-што.

Прыбіць цвікамі да крыжа рукі і ногі (старадаўні спосаб пакарання).

|| незак. распіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. распя́цце, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. прыбіваць — прыбіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)