прыцю́кнуць

‘забіць, прыбіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыцю́кну прыцю́кнем
2-я ас. прыцю́кнеш прыцю́кнеце
3-я ас. прыцю́кне прыцю́кнуць
Прошлы час
м. прыцю́кнуў прыцю́кнулі
ж. прыцю́кнула
н. прыцю́кнула
Загадны лад
2-я ас. прыцю́кні прыцю́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыцю́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)