1.што. Прымацаваць цвікамі што‑н. Трактарыст і калгасны музыка Данік Краўчук мерыўся прыбіць шчыток, трымаючы напагатове ва ўзнятых руках цвікі і сякеру.Дуброўскі.[Дарафей] сам зрабіў шпакоўаю і сам прыбіў яе на грушы.Даніленка.
2.што. Прыціснуць, прыгнуць да зямлі (ветрам, дажджом, градам і пад.). Кроплі [дажджу] весела сыпаліся на твар, на машыну, прыбілі пыл.Мележ.Ігліцу ў лесе дождж прыбіў.Нядзведскі.
3.каго-што. Прыгнаць, прынесці да якога‑н. месца (сілай вады і ветру). [Міхалу Сцяпанавіч у] часам здавалася, што Генадзь нечым падобны на той плывучы прадмет, які вялікая вада гушкае на хвалях, пакуль не прыб’е да берага.Сабаленка./убезас.ужыв.Яшчэ днём я заўважыў, што за згібам ракі да берага прыбіла бервяно.Корбан.[Васіль:] — Давайце пойдзем паўз бераг, можа дзе яго [човен] прыбіла на завароце.Скрыпка.
4.каго. Разм. Пабіць; ударыць. Юрка заўважыў, што ідуць вартаўнікі, ускочыў на каня і паімчаўся, а яго таварыша вартаўнікі злавілі і прыбілі да паўсмерці.Кулакоўскі.// Забіць. Толяк змагаўся з жаданнем прыбіць тут жа на месцы ненавіднага чалавека.Чорны.
5.перан.; каго. Пазбавіць сілы, волі; вельмі моцна ўздзейнічаць. Толькі гора, вялікая сацыяльная несправядлівасць прыбіла.. [Лявона], зрабіла ўчарнелым, як зямля.«ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)