подзаня́ть сов., прост. (тро́хі) пазы́чыць; (перехватить) перахапі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́даўжыць

‘распасцерці, выцягнуць што-небудзь (рукі, цела); пазычыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́даўжу вы́даўжым
2-я ас. вы́даўжыш вы́даўжыце
3-я ас. вы́даўжыць вы́даўжаць
Прошлы час
м. вы́даўжыў вы́даўжылі
ж. вы́даўжыла
н. вы́даўжыла
Загадны лад
2-я ас. вы́даўжы вы́даўжыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́даўжыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапазы́чыць

‘дадаткова пазычыць што-небудзь, чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дапазы́чу дапазы́чым
2-я ас. дапазы́чыш дапазы́чыце
3-я ас. дапазы́чыць дапазы́чаць
Прошлы час
м. дапазы́чыў дапазы́чылі
ж. дапазы́чыла
н. дапазы́чыла
Загадны лад
2-я ас. дапазы́ч дапазы́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час дапазы́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сатня́га ж., разг. сотня́га;

пазы́чыць ~гу — взять (дать) взаймы́ сотня́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапазы́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Пазычыць каму‑н. тое, што было пазычана самім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заня́ть​I сов. (взять в долг) пазы́чыць (у каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазы́чаны

1. одо́лженный, ссу́женный;

2. за́нятый; позаи́мствованный;

1, 2 см. пазы́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вызыча́ць ’пазычаць’ (Нас.). З пазычыць (гл.) шляхам замяшчальнай прэфіксацыі (па‑ на вы‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазычыць.

2. Тое, што пазычана, узята ў доўг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсі́так, ‑тка, м.

Невялікае сіта для прасявання мукі. Старая Лукашыха, Аўгеня, прыйшла да свае суседкі Югасі пазычыць падсітак прасеяць мукі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)