вы́даўжыць
‘распасцерці, выцягнуць што-небудзь (рукі, цела); пазычыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́даўжу | вы́даўжым | |
| вы́даўжыш | вы́даўжыце | |
| вы́даўжыць | вы́даўжаць | |
| Прошлы час | ||
| вы́даўжыў | вы́даўжылі | |
| вы́даўжыла | ||
| вы́даўжыла | ||
| Загадны лад | ||
| вы́даўжы | вы́даўжыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́даўжыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)