самасці́йны, ‑ая, ‑ае.

Незалежны, самастойны (пра нацыяналістычны контррэвалюцыйны рух на Украіне ў 1918–1920 гг.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўафіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім афіцыйны; афіцыйны да некаторай ступені. Незалежны і паўафіцыйны тон укалоў дзяўчыну. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гетэ́ра, ‑ы, ж.

1. У Старажытнай Грэцыі — адукаваная незамужняя жанчына, якая вяла свабодны, незалежны спосаб жыцця.

2. Кніжн. Жанчына лёгкіх паводзін.

[Грэч. hetáira — сяброўка, палюбоўніца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субстанты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. У мовазнаўстве — які перайшоў у катэгорыю назоўнікаў.

2. Спец. Які дзейнічае без дапамогі іншых рэчываў; самастойны, незалежны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Непадле́глы ’незалежны’ (БРС, ТСБМ), непадле́гласць ’незалежнасць, самастойнасць’ (там жа), неподле́глый ’незалежны, свабодны; непадуладны, непадначалены’ (пач. XVI ст., КГС). Хутчэй за ўсё запазычана з польск. niepodległy, niepodległość ’тс’ як юрыдычны тэрмін, чым тлумачыцца адсутнасць у гаворках, параўн. дыял. подлега́ць ’падыходзіць’, подле́гці ’падкаціцца, падлашчыцца’ (ТС) і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

суверэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да суверэна; які ажыццяўляе вярхоўную ўладу. Суверэнны правіцель.

2. Які валодае суверэнітэтам, незалежны, самастойны. Суверэнная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасто́йны, -ая, -ае.

1. Які існуе асобна ад іншых; незалежны.

Самастойная дзяржава.

Жыць самастойна (прысл.).

2. Здольны дзейнічаць сам, без чужой дапамогі.

С. чалавек.

Самастойныя паводзіны.

3. Які робіцца сваімі сіламі або па сваёй ініцыятыве, без пабочнага ўплыву.

Самастойнае даследаванне.

|| наз. самасто́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свабодамы́снасць, ‑і, ж.

1. Свабодны, незалежны склад думак.

2. У дваранска-буржуазным грамадстве — крытычныя або адмоўныя адносіны да пануючых рэлігійных, палітычных поглядаў ці існуючага ладу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвясці́ўшы

дзеепрыметнік, незалежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абвясці́ўшы абвясці́ўшая абвясці́ўшае абвясці́ўшыя
Р. абвясці́ўшага абвясці́ўшай
абвясці́ўшае		 абвясці́ўшага абвясці́ўшых
Д. абвясці́ўшаму абвясці́ўшай абвясці́ўшаму абвясці́ўшым
В. абвясці́ўшы
абвясці́ўшага		 абвясці́ўшую абвясці́ўшае абвясці́ўшыя
Т. абвясці́ўшым абвясці́ўшай
абвясці́ўшаю		 абвясці́ўшым абвясці́ўшымі
М. абвясці́ўшым абвясці́ўшай абвясці́ўшым абвясці́ўшых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абнаві́ўшы

дзеепрыметнік, незалежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абнаві́ўшы абнаві́ўшая абнаві́ўшае абнаві́ўшыя
Р. абнаві́ўшага абнаві́ўшай
абнаві́ўшае		 абнаві́ўшага абнаві́ўшых
Д. абнаві́ўшаму абнаві́ўшай абнаві́ўшаму абнаві́ўшым
В. абнаві́ўшы
абнаві́ўшага		 абнаві́ўшую абнаві́ўшае абнаві́ўшыя
Т. абнаві́ўшым абнаві́ўшай
абнаві́ўшаю		 абнаві́ўшым абнаві́ўшымі
М. абнаві́ўшым абнаві́ўшай абнаві́ўшым абнаві́ўшых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)