самасто́йны, -ая, -ае.

1. Які існуе асобна ад іншых; незалежны. Самастойная дзяржава. Жыць самастойна (прысл.).

2. Здольны дзейнічаць сам, без чужой дапамогі. С. чалавек. Самастойныя паводзіны.

3. Які робіцца сваімі сіламі або па сваёй ініцыятыве, без пабочнага ўплыву. Самастойнае даследаванне.

|| наз. самасто́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)