намяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да намеціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наме́тить сов.
1. (поставить метку) наме́ціць, несов. панамяча́ць, назна́чыць, мног. паназнача́ць;
2. (план, линию поведения и т. п.) наме́ціць, мног. панамяча́ць; (набросать) накіда́ць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць;
3. (кандидата) наме́ціць, мног. панамяча́ць, вы́значыць, мног. павызнача́ць;
4. (нацелить) разг. нацэ́ліць, наме́ціць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наме́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад намеціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прызна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.
1. каго-што. Загадзя намеціць для якой-н. мэты, патрэбы.
П. участак для забудовы.
2. каго (што). Паставіць на якую-н. пасаду, работу.
П. брыгадзірам.
3. што. Намеціць, вырашыць зрабіць; устанавіць.
П. сустрэчу.
П. сход на сямнаццаць гадзін.
П. пенсію.
|| незак. прызнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прызначэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запланава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
Намеціць, уключыць у план. Запланаваць будаўніцтва школы. Запланаваць асушэнне балот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запраектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Скласці праект чаго‑н. Запраектаваць завод. // Намеціць, запланаваць. Запраектаваць будаўніцтва школы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прызна́чыць, прызнача́ць ’загадзя намеціць’, ’назначыць; устанавіць’, ’намеціць, зрабіць метку’ (Нас., Байк. і Некр., ТСБМ, ПСл), ’адпусціць (сродкі)’ (ашм., Сл. ПЗБ). Прыставачна-суфіксальнае ўтварэнне ад знак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
намяча́ць несов., в разн. знач. намеча́ть; (ставить метку — ещё) помеча́ть; см. наме́ціць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
націкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.
Разм. Нагледзеўшы што‑н., намеціць для набыцця, выкарыстання. Вераб’іха націкавала сабе белую курыную пярыну і ўзяла яе ў дзюбку. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панамяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Намеціць меткамі ўсё, многае. Панамячаць бялізну. Панамячаць дарогу тычкамі.
2. Папярэдне вызначыць з якой‑н. мэтай (пра многіх, многае). Панамячаць кандыдатуры на выбарныя пасады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)