Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
памо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. памок, ‑ла; зак.
1. Мокнуць некаторы час. Памокнуць гадзіну пад дажджом.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.) Змокнуць — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мокці ’мокнуць’ (віл., Сл. ПЗБ). Можна дапусціць утварэнне ад мок‑ (параўн. славен. mok ’вільгаць’, ’дождж’: sonce gre na mok ’збіраецца на дождж’), як нес‑ці і інш. па тыпу двухскладовых літ. šlàpti, drė́kti, šliùrti, tìžti ’мокнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мок! — ’хуткае абмачэнне чаго-небудзь’ (Нас.). Да мокнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Моклы ’мокры’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Аддзеепрыметнікавае ўтварэнне з суфіксам ‑л‑. Да мокнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кіслагу́бяц ’губасты’ (Сл. паўн.-зах.). Першая частка складанага слова узыходзіць да першаснай семантыкі дзеяслова кіснуцьі (гл.) ’мокнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мака́ць, мыка́ць, мокаць ’мачаць’ (Нас., Бяльк., полац., Нар. сл.), мо́кнуты ’намочаны’ (Нас.). Ітэратыўны дзеяслоў ад мокнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маклы́жжа ’мокрае адзенне’ (докш., Сл. ПЗБ), віл. макляддзё (там жа). Роднаснае да (на)‑моклы < мокнуць (гл.). Аб суфіксе ‑ыж гл. Сцяцко (Афікс. наз., 182).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Маклі́цы, моклы́ці (мн.) ’хвароба авец’ (Клім.). Параўн. бел. макрэц, укр. мокрець, рус. мокрец, польск. mokrzyca. Да мокнуць (гл.). Утворана ад дзеепрыметніка моклы (< moklъjь < moknǫti).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Мырча́ць, мырчяты ’імжэць (аб дажджы)’ (Клім.). Найбольш блізкім адпаведнікам з’яўляецца паўн.-рус. моро‑ чить ’станавіцца хмурным’, перм. ’імжэць’. Да морак (гл.). Параўн. таксама літ. mėrkėti ’мокнуць, намакаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)