мо́кнуць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мо́кну |
мо́кнем |
| 2-я ас. |
мо́кнеш |
мо́кнеце |
| 3-я ас. |
мо́кне |
мо́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мо́к |
мо́клі |
| ж. |
мо́кла |
| н. |
мо́кла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
мо́кні |
мо́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
мо́кнучы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мо́кнуць, -ну, -неш, -не; мок, -кла; -ні; незак.
1. Станавіцца мокрым, вільготным.
М. пад дажджом.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Псавацца ад празмернай вільгаці.
Сена мокне.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Ляжаць у вадзе або іншай вадкасці для набыцця пэўных якасцей.
Лён мокне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мо́кнуць несов., в разн. знач. мо́кнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. мок, мокла; незак.
1. Станавіцца мокрым, вільготным; намакаць. Каля панурага старажытнага будынка караля мок пад дажджом маршчыністы стары.., зазываючы паесці гарачых сасісак. Мележ. З бярозы цурком палілася вада, мокла вопратка. Пташнікаў.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Псавацца ад празмернай вільгаці. Дошкі Грачоў прывёз для новых сенцаў, і частку іх склаў у двары, пад сцяной хлеўчука. Частку, каб не моклі, перацягаў на гарышча. Ракітны.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ляжаць у вадзе або іншай вадкасці для набыцця новых якасцей. У цэбры ля студні мокла лаза. Пестрак. Ну, што, здаецца, кусок дрэва, Той чорны дуб, што ў рэчцы мок, А вось жа выйшаў кад[а]ўбок, Майстэрства дзіва. Колас.
•••
Мокнуць у гарэлцы — многа і часта піць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мокнуць ’станавіцца мокрым, вільготным’, ’псавацца ад празмернай вільгаці’, ’ляжаць у вадкасці’ (ТСБМ, Яруш.). Укр. мо́кнути, рус. мо́кнуть, ц.-слав. мокнѫти, польск. moknąć, в.-луж. moknyć, чэш. moknouti, славац. moknúť. Паўн.-слав. moknǫti. Параўн. літ. makė́ti ’ўступіць у гразь’, maknóti ’брысці па гразі’, ’мясіць гразь’, лат. maknît ’ісці па балоце’, гл. літ. makonė ’лужа’, лат. makņa ’балота, багністае месца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
папамо́кнуць, -ну, -неш, -не; папамо́к, -кла; -ні; зак. (разм.).
Мокнуць доўга, неаднаразова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мо́кнуть несов. мо́кнуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смока́ть несов., прост. змака́ць, мо́кнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папамо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. папамок, ‑ла; зак.
Разм. Мокнуць доўга, неаднаразова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мачы́цца, мачуся, мочышся, мочыцца; незак.
1. Разм. Рабіцца мокрым; мокнуць.
2. Выдзяляць мачу.
3. Зал. да мачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)