сямігра́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае сем граней. Сямігранны крышталь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крышталагідра́т, ‑у, М ‑раце, м.
Крышталь, які змяшчае малекулы вады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крышта́льны, -ая, -ае.
1. гл. крышталь.
2. перан. Празрысты, чысты.
Крыштальная вада.
3. перан. Беззаганны, бездакорны (пра лепшыя якасці чалавека, а таксама пра чалавека з такімі якасцямі).
Крыштальнае сумленне.
Крыштальнай душы чалавек.
|| наз. крышта́льнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крышта́лік, ‑а, м.
1. Памянш. да крышталь.
2. Частка вока ў выглядзе дваякавыпуклай празрыстай лінзы, размешчанай за радужнай абалонкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэндры́т, ‑а, М ‑рыце, м.
1. Чуллівы, звычайна разгалінаваны адростак нервовай клеткі.
2. Незакончаны ў развіцці крышталь папараце- або дрэвападобнай формы.
[Ад грэч. dendron — дрэва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іго́льчаты, ‑ая, ‑ае.
1. Падобны з выгляду да іголкі. Ігольчатыя лісточкі. Ігольчаты крышталь.
2. Забяспечаны іголкай, іголкамі. Ігольчатае ружжо. Ігольчаты цыліндр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гранёны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад граніць.
2. у знач. прым. Які мае грані; з гранямі. Гранёная ваза. Гранёны штык. // Які падвяргаўся граненню. Гранёны крышталь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны з оптыкай; які мае адносіны да оптыкі. Аптычная майстэрня. □ Пятроў навёў аптычны прыцэл і выпусціў першую чаргу. Лупсякоў.
2. Які ўзнікае па законах адбіцця і праламлення праменяў святла; светлавы. Аптычная з’ява. Горны крышталь мае аптычную актыўнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штампава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад штампаваць.
2. у знач. прым. Выраблены з дапамогай штампа (у 1 знач.). Штампаваная дэталь. Штампаваны крышталь. Штампаваны карданаж.
3. перан.; у знач. прым. Які ствараецца або дзейнічае па агульнаўжывальнаму, збітаму ўзору, штампу. Штампаваныя выразы. □ [Шэмет:] — Гэта не штампаваны арганізатар, гэта самародак. Такіх арганізатараў трэба цаніць на [вагу] золата! Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стрыво́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.
1. Патрывожыць, патурбаваць каго‑н. Каб не стрывожыць .. [немца],.. [жанчына] ціхом адышлася, пасля пабегла. Чорны.
2. перан. Парушыць, перапыніць звычайны ход чаго‑н. Калі ж напад стрывожыць Жыццё маёй краіны — Ад ярых куль варожых Я марна не загіну. Глебка. // Парушыць спакой. Не стрывожыць цішы ліха. Гора сэрца не пратне. Жылка. / у паэт. ужыв. Калі сівым святлом стрывожыць крышталь-рубін, то ўспыхне ў ім прамень, які адразу можа граніт ператварыць у дым. Русецкі.
3. Разм. Зрушыць з месца. Стрывожыць сустаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)