гранёны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад граніць.
2. у знач. прым. Які мае грані; з гранямі. Гранёная ваза. Гранёны штык. // Які падвяргаўся граненню. Гранёны крышталь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)