криводу́шничать несов., уст. крываду́шнічаць, крыві́ць душо́й;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
искривля́ть несов., в разн. знач. скрыўля́ць, крыві́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нахра́пістасць, ‑і, ж.
Разм. Уласцівасць нахрапістага. Калі не крывіць душой, дык мне сам Сяргей дужа не спадабаўся сваёй нейкай самаўпэўненай нахрапістасцю. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крыві́цца, крыўлю́ся, кры́вішся, кры́віцца; незак.
1. Станавіцца крывым, перакрыўленым.
Паркан пачаў к.
2. Крывіць губы, рот і пад., выказваючы нязгоду з чым-н., незадавальненне чым-н.
|| зак. пакрыві́цца, -крыўлю́ся, -кры́вішся, -кры́віцца (да 1 знач.) і скрыві́цца, скрыўлю́ся, скры́вішся, скры́віцца (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Крыўля́ць ’крывіць, выгінаць’ (Др.-Падб.). Гл. крывы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падсмы́кваць
‘крывіць твар, рысы твару каго-небудзь (яго пасмыквала); рабіць сутаргавыя рухі чым-небудзь (падсмыкваць нагамі); час ад часу трэсці, тузаць за што-небудзь (падсмыкваць за рукаў)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падсмы́кваю |
падсмы́кваем |
| 2-я ас. |
падсмы́кваеш |
падсмы́кваеце |
| 3-я ас. |
падсмы́квае |
падсмы́кваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
падсмы́кваў |
падсмы́квалі |
| ж. |
падсмы́квала |
| н. |
падсмы́квала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
падсмы́квай |
падсмы́квайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
падсмы́кваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
искорёживать несов., разг. караба́ціць; круці́ць, скру́чваць; гнуць, згіна́ць; крыві́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ро́жаI прост. мо́рда, -ды ж.;
◊
ко́рчить ро́жу крыві́ць мо́рду.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вілі́ць ’зварочваць з прамога шляху’; ’крывіць (душою)’; ’зварочваць убок’ (Нас.), вілі́ць, падві́льваць ’падкідаць мяч у гульні «салавей»’ (Янк. III), віліць ’падманваць, крывіць’ (Кар.). Карскі (Труды, 394) лічыць гэту лексему запазычанай з літ. і лат. моў; параўн. літ. vylióti ’падманваць, заманваць, спакушаць’, vỹlius ’падман, хлусня’, што аспрэчвае Лаўчутэ (351). Гл. яшчэ віля́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кле́мша ’той, хто крывіць абутак’ (З нар. сл.). Да *клем‑ бша. Балтызм з рэгулярным словаўтварэннем. Ад літ. klim‑ buoti ’кульгаць’ з ‑ša‑суфіксацыяй.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)