мікрафатагра́фія, ‑і, ж.

1. Фатаграфаванне павялічаных пры дапамозе мікраскопа аб’ектаў.

2. Сфатаграфаваны такім чынам аб’ект.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і фатаграфія]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антысве́т, ‑у, М ‑свеце, м.

Гіпатэтычны касмічны аб’ект (тыпу зоркі або галактыкі), які складаецца з антырэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ленг, ‑а, м.

Спец. Вугал паміж плоскасцю мерыдыяна назіральніка і вертыкальнай плоскасцю, якая праходзіць праз пункт і аб’ект назірання; азімут.

[Гал. peiling.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

Спец. Вызначаць пеленг або месца, дзе знаходзіцца які‑н. прадмет, аб’ект. Пеленгаваць радыёстанцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’екты́ўны, -ая, -ае.

1. Які існуе паза намі як аб’ект (у 1 знач.) або звязаны са знешнімі ўмовамі, незалежна ад чыёй-н. волі.

Аб’ектыўныя прычыны.

Аб’ектыўная рэчаіснасць.

2. Пазбаўлены суб’ектывізму, праўдзівы, бесстаронні.

А. падыход.

Аб’ектыўная ацэнка.

|| наз. аб’екты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’екты́ў, ‑тыва, м.

Частка аптычнай прылады, якая складаецца з адной або некалькіх лінзаў, накіраваных на аб’ект разгляду. Аб’ектыў фотаапарата. Аб’ектыў тэлескопа.

[Ад лац. objectum — прадмет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

будаўні́цтва, -а, н.

1. Галіна навукі і тэхнікі, якая займаецца будоўляй і рэканструкцыяй дамоў, збудаванняў.

2. Узвядзенне будынка або якога-н. іншага збудавання.

Б. спартыўнага комплексу.

3. Будаўнічы аб’ект, а таксама месца, дзе вядзецца будоўля.

Наведаць б.

4. перан. Стварэнне, арганізацыя чаго-н.

Культурнае б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пускавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да пуску, падрыхтоўваецца да пуску. Пускавы аб’ект. // Які служыць для пуску ў ход або рэгуліроўкі работы чаго‑н. Пускавая кнопка. Пускавы педаль матацыкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

структуралі́зм, ‑у м.

1. Напрамак у навуцы, які апісвае аб’ект як сістэму элементаў.

2. Адзін з напрамкаў у мовазнаўстве, які разглядае структуру мовы як цэласную сістэму адносін моўных адзінак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмаскава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е і дэмаскі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што.

Зняць (знімаць) або парушыць (парушаць) маскіроўку.

Д. аб’ект.

|| звар. дэмаскава́цца, -ку́юся, -ку́ешся, -ку́ецца; -ку́йся і дэмаскі́равацца, -руюся, -руешся, -руецца; -руйся.

|| наз. дэмаскава́нне, -я, н., дэмаскі́раванне, -я, н. і дэмаскіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)