пе́ленг, ‑а, м.
Спец. Вугал паміж плоскасцю мерыдыяна назіральніка і вертыкальнай плоскасцю, якая праходзіць праз пункт і аб’ект назірання; азімут.
[Гал. peiling.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)