глота́ть несов. глыта́ць;
◊
глота́ть во́здух глыта́ць паве́тра;
глота́ть слёзы глыта́ць слёзы;
глота́ть слова́ глыта́ць сло́вы;
глота́ть слю́нки глыта́ць слі́нку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
односло́жный
1. (из одного слога) аднаскладо́вы;
односло́жные слова́ аднаскладо́выя сло́вы;
2. (короткий) каро́ткі, сці́слы;
односло́жный отве́т каро́ткі (сці́слы) адка́з.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вуль-вуль-вуль ’падзыўныя словы для галубоў’ (Касп., Шат., З нар. сл.); ’падзыўныя словы для галубоў і качак’ (Сцяц., КСТ); ’падзыўныя словы для качанят або куранят’ (Янк. II); ’падзыўныя словы для качак і гусей’ (віл., воран., пін., Шатал.); ’падзыўныя словы для авечак’ (в.-дзвін., Шатал.; мядз., Нар. сл.), укр. вуль‑вуль‑вуль ’падзыўныя словы для галубоў’, польск. wul‑wul‑wul ’падзыўныя словы для гусей’. Хутчэй за ўсё ад гуль‑гуль‑гуль ’падзыўныя словы для галубоў’ з заменай пачатковага г, атаясамленага з г пратэтычным, на в; перанос падзыўных слоў на іншых птушак, відаць, праз стадыю іх ужывання ў дачыненні да малых істот (куранят, качанят) у якасці ласкавага звароту (параўн. народнае го́луб у ласкавым звароце да людзей).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
блюзне́рства, ‑а, н.
Зневажанне, ганьбаванне бога, святых. // Зневажальныя словы. // Зневажанне чаго‑н. вельмі дарагога, паважанага. Характарызаваць мастака, музыканта іранічна тады было для.. [З. Бядулі] блюзнерствам. Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іншамо́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які гаворыць на іншай мове; напісаны на іншай мове. Іншамоўнае насельніцтва. Іншамоўныя выданні. // Які належыць іншай мове. Іншамоўны ўплыў. Іншамоўныя словы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каве́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Разм. Вымаўляць няправільна, з памылкамі. Каверкаць словы. // Непрыгожа, незразумела пісаць. Каверкаць літары. // Няправільна перадаючы, скажаць, перакручваць. Каверкаць тэкст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паро́німы, ‑аў; адз. паронім, ‑а, м.
Словы, вельмі блізкія па марфалагічнаму складу і гучанню, але розныя па значэнню («база» і «базіс», «чалавечы» і «чалавечны»).
[Ад грэч. para — поруч і ónyma — імя, назва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
партмане́т, ‑а, М ‑неце, м.
Тое, што і партаманет. Відаць, кавалёвы словы кальнулі Вайтовіча, бо ён дастаў партманет і працягнуў кавалю два злотых. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паха́бшчына, ‑ы, ж.
Разм. Пахабныя словы, непрыстойная лаянка. Цяпер ён на кожнае іх запытанне пра рыбу будзе адказваць трапнай рыфмаванай і нерыфмаванай пахабшчынай. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перафразава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.
Змяніць (змяняць) форму падачы чыіх‑н. слоў, выслоўяў, фраз і пад. Перафразаваць прыказку. Перафразаваць словы прыпеўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)