сло́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сло́ва сло́вы
Р. сло́ва сло́ў
Д. сло́ву сло́вам
В. сло́ва сло́вы
Т. сло́вам сло́вамі
М. сло́ве сло́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

брыдкасло́ў, -сло́ва, мн. -сло́вы, -сло́ваў, м.

Чалавек, які ўжывае брыдкія словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фінціклю́шка

‘цацка; упрыгожанне; пустыя ўчынкі, словы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фінціклю́шка фінціклю́шкі
Р. фінціклю́шкі фінціклю́шак
Д. фінціклю́шцы фінціклю́шкам
В. фінціклю́шку фінціклю́шкі
Т. фінціклю́шкай
фінціклю́шкаю		 фінціклю́шкамі
М. фінціклю́шцы фінціклю́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нараспе́ў, прысл.

Працягла, расцягваючы словы.

Гаварыць н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памі́каць

‘парыкаць, памычэць; неразборліва павымаўляць словы, пазапінацца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. памі́каю памі́каем
2-я ас. памі́каеш памі́каеце
3-я ас. памі́кае памі́каюць
Прошлы час
м. памі́каў памі́калі
ж. памі́кала
н. памі́кала
Загадны лад
2-я ас. памі́кай памі́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час памі́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

замо́ва, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж.

Паводле забабонных уяўленняў: магічныя словы, якія валодаюць чароўнай або гаючай сілай.

З. ад хваробы.

|| прым. замо́ўны, -ая, -ае.

Замоўныя словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыдкасло́віць, -сло́ўлю, -сло́віш, -сло́віць; незак.

Ужываць брыдкія, нецэнзурныя словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перабу́бніваць

‘перагаворваць, паўтараць чужыя словы сабе пад нос, выказваючы незадаволенасць (перабубніваць што-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перабу́бніваю перабу́бніваем
2-я ас. перабу́бніваеш перабу́бніваеце
3-я ас. перабу́бнівае перабу́бніваюць
Прошлы час
м. перабу́бніваў перабу́бнівалі
ж. перабу́бнівала
н. перабу́бнівала
Загадны лад
2-я ас. перабу́бнівай перабу́бнівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перабу́бніваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́янка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Абразлівыя, грубыя словы, выразы, дакоры.

Зняважлівая л.

2. Сварка.

Пражыць век без лаянкі.

|| прым. ла́янкавы, -ая, -ае.

Лаянкавыя словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нецэнзу́рны, -ая, -ае.

Непрыстойны, грубы.

Нецэнзурныя словы.

|| наз. нецэнзу́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)