Лахады́р’е ’старое, парванае адзенне’ (кругл., Мат. Маг.). Да лахі і дзірка (< zdira > dyr‑ьje).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лёза, лёзо ’лязо’ (Ян., Янк. II, Дразд., Мат. Гом.; слуц. КЭС). Гл. лезіва‑2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лётва ’лётка ў вуллі, адтуліна ў калодзе’ (Сцяшк.; лельч., Мат. Гом.). Да лётаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лісцёўнік ’ліставы лес’ (карм., Мат. Гом.) утварылася ў выніку намінацыі выразу лісцёвы лес (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малёўнічак ’маленькі гаршчок для малака’ (шкл., Мат. Маг.). Відавочна, з раз‑маляваны малакоўнік (‑оўнінак).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Млы́нка ’млён’ (лоеў., Мат. Гом.). Да млын (гл.) — перанос значэння з цэлага на частку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Няро́т ’нерат, верша’ (Сл. ПЗБ, Янк. 1, Мат. Гом.), нерата ’тс’ (ТС). Гл. нерат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падне́бнік (паднёбнік) ’прыстасаванне ў ткацкім станку’ (Мат. Гом.), паднябёсьнікі ’тс’ (Жыв. сл.). Гл. панебнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падта́ша ’падпавецце’ (Мат. Гом.). З паддашша ’прастора або папамяшканне пад дахам’; магчыма, няправільны запіс.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Парубе́ль ’сякера’ (Мат. Гом., Інстр. II). Дэрыват з суф. ‑ель ад парубіць < рубіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)