Прыкага́лак ’яўрэйская суполка, якая ў сувязі з малалікасцю не мае свайго старшыні і таму прыпісаная да бліжэйшага вялікага таварыства, асабліва гарадскога’ (Нас.). Да кага́л (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́шкаць ’грымець, бразгатаць’ (віл., Сл. ПЗБ). Параўноўваюць з літ. pyškėti ’тс’ (Грынавяцкене, там жа); аднак параўн. таксама пышкаць ’пыхкаць, шумець; пускаць’, што мае іншаславянскія паралелі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рызі́на ’эластычны матэрыял з каўчуку’ (ТСБМ), рызі́нка ’сцірка’, ’тасьма з рызіны’, ’від вязання, які мае ўласцівасць расцягвацца’ (ТСБМ; Сцяшк.; навагр., НС). З рус. резина ’гума’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трапе́чнік ’падлеснік, Sanicula L.’ (Байк. і Некр.). Няясна. Відаць, ад трапятаць (гл.): расліна мае лісты на доўгіх сцяблах, якія трапечуцца сярод іншых невысокіх раслін падлеску.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
іхтыёлавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да іхтыёлу. // Які мае ў сабе іхтыёл. Іхтыёлавая мазь. Іхтыёлавае мыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́нусны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да конуса.
2. Які мае форму конуса; канічны. Конусная вежа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нікаці́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нікаціну. Нікацінавы пах. // Які мае ў сабе нікацін. Нікацінавая кіслага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да руды. Рудныя багацці. // Які мае ў сабе руду. Рудныя выкапні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сегме́нтны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сегмента (у 1 знач.), які мае форму сегмента. Сегментная паверхня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́ктарны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сектара (у 1 знач.). // Які мае форму сектара. Сектарны затвор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)