Verbum

ула́снасць ж. эк., тс. перан. Éigentum n -s, -tümer, Besítz m -es;

ула́снасць на што-н. Éigentum an etw. (D);

рухо́мая ўла́снасць Mobíli¦en pl, bewégliches Éigentum, bewégliche Hábe;

нерухо́мая ўла́снасць Immobíli¦en pl, Líegenschaften pl, Grúndeigentum n;

зяме́льная ўла́снасць Grúndbesitz m, Grúndeigentum n, Lándeigentum n;

дзяржа́ўная ўла́снасць Stáatseigentum n;

агульнанаро́дная ўла́снасць állgeméines Vólkseigentum;

прыва́тная ўла́снасць Priváteigentum [-´vɑ:t-] n;

грама́дская ўла́снасць geséllschaftliches Éigentum;

перада́ць ва ўла́снасць überéignen vt

вало́данне н.

1. (уладанне) Besítz m -es;

перада́ць у вало́данне in Besítz übergében*; überéignen vt;

2. эк. (уласнасць) Besítzung f -, -en; Besítztum n -s, -tümer;

3. (уменне) Behérrschung f -;

вало́данне белару́скай мо́вай die Behérrschung der belarússischen Spráche

улада́нне н.

1. (валоданне) Besítz m -es;

увайсці́ ва ўлада́нне den Besítz ántreten*;

перада́ць ва ўлада́нне in j-s Besítz übergében*, überéignen vt;

2. (уласнасць) Besítzung f -, -en; Besítztum n -s, -tümer, Gut n -(e)s, Güter (маёмасць);

3. (тэрыторыя):

каланія́льныя ўлада́нні koloniále Besítzungen, Koloniálbesitz m es

твой займ.

1. dein (f déine, n dein, pl déine); der (die, das) déine, der (die, das) déinige (без наз.);

гэ́та тваё das gehört dir; das ist dein (высок.);

2. у знач. наз. н.:

тваё (уласнасць) das Déine, das Déinige;

3. у знач. наз. мн.:

твае (радня, сваякі) die Déinen;

твае́ прые́халі ўжо? sind die Déinigen schon gekómmen?;

◊

гэ́та твая́ спра́ва das ist déine Sáche