само́тнік м. рэл., тс. перан. Eremít m -en, -en; Éinsiedler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

anchorite

[ˈæŋkəraɪt]

n.

1) пустэ́льнік -а m.

2) само́тнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

recluse

[ˈreklu:s]

1.

n.

пустэ́льнік -а m., пустэ́льніца f.; адзіно́тнік, само́тнік -а m., само́тніца f.

2.

adj.

пустэ́льніцкі; само́тніцкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

solitary

[ˈsɑ:ləteri]

1.

adj.

1) сам; само́тны, адзіно́кі, адзі́ны

A solitary rider was seen in the distance — Само́тны ве́ршнік відне́ўся ўда́лечы

2) само́тны; адасо́блены

to lead a solitary life — ве́сьці само́тнае жыцьцё

a solitary spot — адасо́бленае ме́сца

2.

n.

1) само́тнік -а m., само́тніца f.

2) адзіно́чка f.

The prisoner was put in solitary — Вя́зьня пасадзі́лі ў адзіно́чку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)