развяза́ць, развя́зваць

1. (што-н.) lösen vt, lósbinden* аддз. vt, áufschnüren vt; entwírren vt (разблытаць); áufknoten vt (вузел);

2. перан. (даць чаму-н развіцца) entfésseln vt; ánregen vt;

развяза́ць вайну́ éinen Krieg entfésseln [ánfangen*];

развяза́ць ініцыяты́ву die Initiatíve ergréifen*;

развяза́ць ру́кі fréie Hand lássen* [geben*];

◊

развяза́ць каму-н язык j-m die Zúnge lösen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

lósbinden

* аддз. vt развя́зваць, адвя́зваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раша́ць

1. (прыняць рашэнне) beschlíeßen* vt, entschéiden* vt; éinen Beschlúss fássen;

2. (развязваць) lösen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

lósmachen

аддз.

1.

vt развя́зваць

2.

(sich) вызваля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábbinden

* vt

1) адвя́зваць, развя́зваць

2) мед. перавя́зваць (сасэды)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánzetteln

vt заду́мваць, распачына́ць, учыня́ць

éinen Krieg ~ — развя́зваць вайну́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufknüpfen

vt

1) развя́зваць (вузел)

2) разм. паве́сіць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entfésseln

vt

1) вызваля́ць ад кайдано́ў

2) развя́зваць (вайну), выкліка́ць (буру)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Knóten

m -s, -e

1) ву́зел

éinen ~ máchen [bínden*, knüpfen, schlíngen*] — рабі́ць, завя́зваць ву́зел

éinen ~ lösen — развя́зваць ву́зел

2) завя́зка (дзеяння)

3) мед. на́расць, жаўла́к

górdischer ~ — го́рдзіеў ву́зел

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lösen

1.

vt

1) развя́зваць

den Knóten ~ — развяза́ць ву́зел

2) скасава́ць (дагавор)

3) раша́ць (задачу); выраша́ць (спрэчкі)

die Zwéifel ~ — разагна́ць сумне́нні

4) хім. раствара́ць

5) браць (білет на цягнік і да т.п.)

2.

(sich)

1.

вайск. адрыва́цца, адыхо́дзіць, адступа́ць

2) (von D) расстава́цца (з кім-н.)

3) адмежава́цца, адарва́цца

4)

er löste sich aus der Erstárrung — здранцве́нне [аняме́нне] у яго́ прайшло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)