развя́зваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. развя́зваю развя́зваем
2-я ас. развя́зваеш развя́зваеце
3-я ас. развя́звае развя́зваюць
Прошлы час
м. развя́зваў развя́звалі
ж. развя́звала
н. развя́звала
Загадны лад
2-я ас. развя́звай развя́звайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час развя́зваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

развя́зваць несов., в разн. знач. развя́зывать; см. развяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да развязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развяза́ць, развя́зваць

1. (што-н.) lösen vt, lósbinden* аддз. vt, áufschnüren vt; entwírren vt (разблытаць); áufknoten vt (вузел);

2. перан. (даць чаму-н развіцца) entfésseln vt; ánregen vt;

развяза́ць вайну́ éinen Krieg entfésseln [ánfangen*];

развяза́ць ініцыяты́ву die Initiatíve ergréifen*;

развяза́ць ру́кі fréie Hand lássen* [geben*];

◊

развяза́ць каму-н язык j-m die Zúnge lösen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

развяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак.

1. каго-што. Раз’яднаць канцы чаго-н. звязанага, вызваліць ад розных завязак.

Р. вузел.

Р. хустку.

Р. мяшок.

2. перан., што. Даць чаму-н. развіцца, разгарнуцца, праявіцца ў поўнай меры.

Р. ініцыятыву мас.

◊

Развязаць рукі каму — даць свабоду дзеянняў, вызваліць ад якіх-н. абавязацельстваў.

Развязаць язык каму — прымусіць разгаварыцца.

|| незак. развя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. развя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж. (да 1 знач.) і развя́званне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развя́зывать несов. развя́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развя́званне ср. развя́зывание; развя́зка ж.; см. развя́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развязваць — развязаць і развязвацца — развязацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развя́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да развязацца.

2. Зал. да развязваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

untie [ʌnˈtaɪ] v. развя́зваць;

come untied адвя́звацца; развя́звацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)