прабача́ць, праба́чыць

1. entschúldigen vt, verzéihen* vt;

прабачце! entschúldigen Sie!, Verzéihung!, bitte um Verzéihung [Entschuldigung]!;

ён про́сіць яму́ прабачыць er lässt sich entschúldigen;

2. (апраўдаць) entschúldigen vt; réchtfertigen неаддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ábbitte

f -, -n про́сьба праба́чыць, перапрашэ́нне

~ léisten [tun*] — прасі́ць прабачэ́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дарава́ць

1. (зняць віну, прабачыць) éine Schuld verzéihen* [vergében*];

2. (вызваліць ад якога-н абавязку) stréichen* vt; erlássen* vt;

дарава́ць пазы́ку каму-н. j-m éine Schuld erlássen*;

◊

дару́йце! Verzéihung!; verzéihen Sie!, entschúldigen Sie!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апраўда́ць

1. (падсуднага) fréisprechen* аддз. vt;

2. (учынак і г. д.) réchtfertigen неаддз.; entschúldigen vt (прабачыць);

не апраўда́ць чыіх-н. надзе́яў надзе́й j-s Hóffnung enttäuschen;

апраўда́ць чый-н даве́р j-s Vertráuen réchtfertigen;

3. (кампенсаваць, акупіць) réchtfertigen неаддз. vt, décken vt;

4. (пасведчыць выдаткі дакументамі) belégen vt, náchweisen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vergében

*

I

vt (D)

1) прадстаўля́ць, перадава́ць, аддава́ць, раздава́ць (што-н. каму-н.); размярко́ўваць (што-н.)

noch zu ~ — яшчэ́ свабо́дны; разм. незаму́жняя

2) дарава́ць, праба́чыць

2.

:

sich (D) [séinem Ánsehen] étwas ~ — тра́ціць [губля́ць] сваю́ го́днасць

II

гл. vergeblich

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wégkommen

* vi (s) разм. адыхо́дзіць, сыхо́дзіць, ад’язджа́ць, з’язджа́ць

2) (j-m) прапада́ць (у каго-н. – пра рэчы)

3) адчапі́цца, адкруці́цца, адкара́скацца, адвяза́цца

gut dabéi ~ — лёгка [уда́ла, шчаслі́ва] адчапі́цца

er kónnte nicht über íhre Tréulosigkeit ~ — ён ніцк не мог праба́чыць ёй здра́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entschúldigen

1.

vt дарава́ць, выбача́ць

2.

(sich)

(bei j-m, wegen G) прасі́ць праба́чыць, прасі́ць прабачэ́ння (у каго-н. за што-н.)

◊ wer sich entschúldigt, klagt sich an — ≅ на зло́дзеі ша́пка гары́ць; хто парася́ ўкра́ў, у таго́ ў вуша́х пішчы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)