дарава́ць

1. (зняць віну, прабачыць) éine Schuld verzéihen* [vergében*];

2. (вызваліць ад якога-н абавязку) stréichen* vt; erlássen* vt;

дарава́ць пазы́ку каму-н j-m éine Schuld erlássen*;

◊ дару́йце! Verzéihung!; verzéihen Sie!, entschúldigen Sie!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)