праба́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каму.

Тое, што і дараваць (у 1 знач.).

Прашу п. мне.

|| незак. прабача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прабачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праба́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. праба́чу праба́чым
2-я ас. праба́чыш праба́чыце
3-я ас. праба́чыць праба́чаць
Прошлы час
м. праба́чыў праба́чылі
ж. праба́чыла
н. праба́чыла
Загадны лад
2-я ас. праба́ч праба́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час праба́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праба́чыць (каму) сов. прости́ть (кого, кому), извини́ть (кого);

праба́чце яму́ — прости́те его́ (ему́), извини́те его́;

◊ праба́ч(це) — вводн. сл. а) (форма извинения) винова́т, прости́(те); извини́(те); б) (для выражения протеста) извини́(те)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праба́чыць, ‑бачу, ‑бачыш, ‑бачыць; зак.

1. Зняць віну за што‑н., не лічыць за віну што‑н. [Васіль:] — Ужо хай прабачыць Марына Мікалаеўна за такія турботы. Кавалёў.

2. заг. праба́ч(це). Ужываецца пры звароце да каго‑н. як выказванне шкадавання за прычыненыя турботы (часам у якасці пабочнага слова). — Але, прабачце, я не разумею, як вы наогул ставіцеся да завода? Карпаў. // Ужываецца для выражэння пратэсту, нязгоды з чым‑н. [Канькоў:] Партыя папраўляе, а ты, крытыкі спалохаўся. Не, брат, прабач. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабача́ць, праба́чыць

1. entschúldigen vt, verzéihen* vt;

прабачце! entschúldigen Sie!, Verzéihung!, bitte um Verzéihung [Entschuldigung]!;

ён про́сіць яму́ прабачыць er lässt sich entschúldigen;

2. (апраўдаць) entschúldigen vt; réchtfertigen неаддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прабачыць, выбачыць, дараваць, падараваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

недарава́льны, -ая, -ае.

Які нельга дараваць, прабачыць.

Недаравальная легкадумнасць.

|| наз. недарава́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабачэ́нне, -я, н.

1. гл. прабачыць.

2. мн. -і, -яў. Дараванне віны, паблажлівасць за правіннасць.

Прашу прабачэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабача́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна прабачыць; прабачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прабачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)