Verbum

замяні́ць, замяня́ць

1. ersétzen vt (кім-н., чым-н. durch A); áustauschen vt, áuswechseln vt (дэталь);

замяні́ каго-н. (на рабоце) für j-n (in der Árbeit) éinspringen*;

ён замяні́ў яму ба́цьку er ersétzte ihm den Váter;

2. (падмяніць) éintauschen vt, úmtauschen vt (на што-н. gégen A)

заме́нны

1. ersétzbar (які можна замяніць);

2. zu ersétzen(d) (які трэба замяніць)

падмяні́ць

1. (тайна замяніць) únterschieben* vt;

2. (часова замяніць каго-н.) áuswechseln vt; áblösen vt;

◊

яго́ бы́ццам падмяні́лі er ist wie áusgewechselt

перавы́браць

1. (замяніць на пасадзе) neu wählen;

2. (абраць на новы тэрмін) wíeder (er)wählen

замясці́ць, замяшча́ць

1. (замяніць) ersétzen vt, vertréten vt;

2. (назначыць на пасаду) besétzen vt;

3. хім., матэм. substituíe ren vt

падме́ньваць

1. (тайна) unterschíeben* vt;

2. (часова замяніць каго-н.) áblösen vt; éinspríngen* vi (s) (für A) (разм.);

цябе́ бы́ццам падмяні́лі du bist wie áusgetauscht