hitch

[hɪtʃ]

1.

v.t.

1) прывя́зваць да чаго́

2) запрага́ць (каня́)

3) падсо́ўваць (крэ́сла) штуршка́мі, падця́гваць

2.

v.i.

1) прычапля́цца да чаго́

2) чыкільга́ць, чыкіля́ць, ісьці́ кульга́ючы, кульга́ць

3.

n.

1) Tech. зачэ́пка, пятля́ f., ву́зел -ла́ m.

2) кульга́ньне n.

3) перашко́да, замі́нка, затры́мка f.

without a hitch — гла́дка, пасьпяхо́ва, ні сучка́ ні задзі́рынкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pocket

[ˈpɑ:kət]

1.

n.

1) кішэ́ня, кішэ́нь f.

2) то́рбачка f., мяшэ́чак -ка m.

3) лагчы́на, лагчы́нка f.

4) Geol. ву́зел -ла́ m., пакла́д -у m.

a pocket of gold (silver) — невялі́кі пакла́д зо́лата (срэ́бра).

5) гняздо́ n.

pockets of resistance — гнёзды супраці́ву

6) паве́траная я́ма

2.

v.

1) кла́сьці ў кішэ́ню

2) informal прысабе́чваць, кра́сьці

3.

adj.

кішэ́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

развяза́ць, развя́зваць

1. (што-н) lösen vt, lósbinden* аддз vt, áufschnüren vt; entwírren vt (разблытаць); áufknoten vt (вузел);

2. перан (даць чаму-н развіцца) entfésseln vt; ánregen vt;

развяза́ць вайну́ éinen Krieg entfésseln [ánfangen*];

развяза́ць ініцыяты́ву die Initiatíve ergréifen*;

развяза́ць ру́кі fréie Hand lássen* [geben*];

◊ развяза́ць каму-н язык j-m die Zúnge lösen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завяза́ць, завя́зваць

1. (змацаваць) zúbinden* vt, zúschnüren vt; úmbinden* vt (абвязаць); éinbinden* vt (у што-н in A); verbínden* vt (звязаць);

завяза́ць ву́зел [вузло́м] éinen Knóten knüpfen [machen];

завяза́ць чараві́кі Schúhe (zú)schnüren;

завяза́ць га́льштук den Schlips [die Krawátte] (úm)bínden*;

завяза́ць галаву́ (sich) ein Tuch um den Kopf bínden*;

2. перан ánknüpfen vt; ánbahnen vt;

завяза́ць размо́ву ein Gespräch ánknüpfen;

завяза́ць бо́йку den Kampf áufnehmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заця́гвацца, зацягну́цца

1. (пра вузел) sich zúziehen*;

2. разм (туга сцягнуцца) sich éinschnüren, éingeschnürt sein;

3. (пакрыцца) sich bedécken, sich überzíehen*, sich bezíehen*;

4. (пра рану) sich zúziehen* sich schlíeßen*; vernárben vi (s), verhárschen vi (s) (зарубцавацца);

5. (аб справе) sich in die Länge zíehen*, sich hínziehen*;

размо́ва зацягну́лася за по́ўнач das Gespräch déhnte sich bis nach Mítternacht;

6. (пры курэнні) auf [durch die] Lúnge ráuchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зацягва́ць, зацягну́ць

1. zúziehen* vt, féstziehen* аддз vt zúschnüren vt (завязаць);

зацягну́ць ву́зел éinen Knóten knüpfen [schürzen];

2. (засмактаць):

яго́ зацягну́ла ў ба́гну тс перан er versánk im Sumpf, er ging im Sumpf únter;

3. (уцягнуць) hinéinziehen* vt;

4. (пакрыць) bedécken vt;

5. безас:

ра́ну зацягну́ла die Wúnde ist vernárbt [verhárscht], die Wúnde hat sich geschlóssen;

6. (пра справы) in die Länge zíehen*, hináusziehen* vt, verzögern vt; verschléppen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zúziehen

*

1.

vt

1) прыця́гваць

sich (D) etw. ~ — набы́ць што-н.; выкліка́ць (падазрэнне і г.д.)

sich (D) éine Erkältung ~ — схапі́ць прасту́ду

2) заця́гваць (вузел); зашмо́ргваць, заве́шваць (заслону)

die Tür ~ — зачыні́ць (за сабо́ю) дзве́ры

2.

vi (s) пасялі́цца на но́вым ме́сцы

aus éiner ánderen Stadt hierhér ~ — перасялі́цца сюды́ з друго́га го́рада

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lösen

1.

vt

1) развя́зваць

den Knóten ~ — развяза́ць ву́зел

2) скасава́ць (дагавор)

3) раша́ць (задачу); выраша́ць (спрэчкі)

die Zwéifel ~ — разагна́ць сумне́нні

4) хім. раствара́ць

5) браць (білет на цягнік і да т.п.)

2.

(sich)

1.

вайск. адрыва́цца, адыхо́дзіць, адступа́ць

2) (von D) расстава́цца (з кім-н.)

3) адмежава́цца, адарва́цца

4)

er löste sich aus der Erstárrung — здранцве́нне [аняме́нне] у яго́ прайшло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bob

I [bɑ:b]

v. bobbed, -bbing

1) сту́каць

2) рапто́ўна схілі́цца

He bobbed suddenly and avoided the blow — Ён ра́птам схілі́ўся, каб пазьбе́гнуць уда́ру

•

- bob up

II [bɑ:b]

1.

n.

1) ко́ратка падстры́жаныя валасы́ (у жанчы́ны ці дзіця́ці)

2) вузел -ла́, зьвя́зак -ка, пук пука́ m.

3) падрэ́заны хвост

4) падве́ска f., адве́с -а m.

5) плаво́к, паплаво́к -ўка́ m.

6) са́ні pl.

7) мадуля́цыя f.

2.

v.t.

1) стры́гчы ко́ратка валасы́

2) падраза́ць хвост (каню́ ці саба́ку)

III [bɑ:b]

1.

n.

лёгкі штуршо́к, уда́р; лёгкае сту́каньне

2.

v.t. bobbed, -bbing

1) лёгка штурха́ць, шлёпаць

2) сту́каць

IV [bɑ:b]

n., pl. bob, Brit., Sl.

шы́лінг -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hard

[ˈhɑ:rd]

1.

adj.

1) цьвярды́, цьвёрды, тугі́ (ву́зел)

2) цяжкі́

a hard language to learn — цяжка́я для вывучэ́ньня мо́ва

a hard man to get on — цяжкі́ ў зно́сінах чалаве́к

a hard illness — цяжка́я хваро́ба

a hard winter — цяжка́я, суро́вая зіма́

3) стро́гі, бязьлі́тасны; цьвярды́ (сэ́рца)

a hard master — стро́гі гаспада́р

4) непрые́мны, рэ́зкі

a hard face — непрые́мны твар

a hard laugh — рэ́зкі сьмех

5) стара́нны, шчы́ры (працаўні́к)

6) Phon. цьвёрды (зы́чны)

2.

adv.

1) цьвёрда, мо́цна

hard frozen — мо́цна заме́рзлы (рака́)

2) ця́жка

to breathe hard — ця́жка ды́хаць

3) насі́лу, зь ця́жкасьцю

4) мо́цна

to hit hard — мо́цна ўда́рыць

5) блі́зка

The house stands hard by the bridge — Дом стаі́ць блі́зка да мо́ста

•

- be hard put

- be hard up

- hard and fast

- hard of hearing

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)