prevail

[prɪˈveɪl]

v.i.

1) існава́ць, быць распаўсю́джаным або́ агу́льна ўжыва́ным

That custom still prevails — Гэ́ны звы́чай яшчэ́ існу́е

2) пераважа́ць, мець перава́гу

3) перамага́ць; асі́льваць; дасяга́ць мэ́ты

to prevail against one’s foe — перамагчы́ свайго́ во́рага

- prevail on

- prevail upon

- prevail with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

repel

[rɪˈpel]

1.

v.t. (-ll-)

1) адпі́хваць; адганя́ць, адбіва́ць

to repel the enemy — адбі́ць во́рага

2) адкіда́ць (прапано́ву)

2.

v.i.

1) ня зьме́швацца

Oil and water repel each other — Але́й і вада́ ня зьме́шваюцца

2) адштурхо́ўвацца (як часьці́нкі з адно́лькавымі электры́чнымі зара́дамі)

3) выкліка́ць агі́ду, непрыя́знасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conquer

[ˈkɑ:ŋkər]

1.

v.t.

1) заваёўваць (край)

2) перамага́ць, пераадо́льваць (во́рага, сон, страх)

3) перасі́льваць, перадо́льваць

to conquer a bad habit — перадо́лець благу́ю звы́чку

4) перамо́жна ўзьбіра́цца на го́рныя вяршы́ні, здабыва́ць го́рныя вяршы́ні

2.

v.i.

быць перамо́жцам, рабі́ць заваява́ньні, перамага́ць

to conquer or die — перамагчы́ або́ паме́рці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sap

I [sæp]

n.

1) сок -у m. (у расьлі́нах)

2) Sl. ду́рань -ня m., дуры́ла -ы m. & f.

II [sæp]

1.

v.t. (-pp-)

1) рабі́ць падко́п, разбура́ць падму́рак

2) аслабля́ць, зьнясі́льваць, мардава́ць

The extreme heat sapped our strength — Празьме́рная гарачыня́ зьнясі́ліла нас

3) Milit. капа́ць, падво́дзіць са́пу, траншэ́ю, падко́п

4) капа́ць тунэ́ль

2.

n.

са́па f., падво́джаньне са́пы пад пазы́цыю во́рага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spray

I [spreɪ]

1.

n.

1) пы́рскі pl.

2) спрэй -ю m., ва́дкасьць для пульвэрыза́цыі

3) spray gun — пульвэрыза́тар, распыля́льнік, абпы́рсквальнік -а m.

2.

v.t.

1) пы́рскаць, абпы́рскваць; крапі́ць, пакрапі́ць

2) распыля́ць

3) абсыпа́ць

to spray the enemy with bullets — абсы́паць во́рага ку́лямі

II [spreɪ]

n.

сьцяблі́на f., мала́я галі́нка

a spray of lilacs — галі́нка бэ́зу

a spray of berries — сьцяблі́на я́гадніку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

contain

[kənˈteɪn]

1.

v.t.

1) зьмяшча́ць

Books contain information — Кні́гі зьмяшча́юць інфарма́цыю

This pitcher will contain a quart of milk — Гэ́ты збано́к зьме́сьціць лі́тар малака́

2) мець у сабе́

One meter contains 100 centimeters — Адзі́н мэ́тар ма́е 100 цэнтымэ́траў

3) стры́мваць

to contain oneself — стры́мвацца, вало́даць сабо́ю

4) Milit. стры́мваць, затры́мваць, акружа́ць (во́рага)

5) Math. дзялі́цца

10 contains 2 and 5 — Дзе́сяць дзе́ліцца на два й пяць

2.

v.i.

стры́мвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ally

I [əˈlaɪ]

1.

v.t. -lied, -lying

1) злуча́ць

to ally oneself — уступа́ць у хаўру́с, саю́з; заключа́ць умо́ву

2) Pass. быць зьвя́заным

Norwegian is nearly allied to Danish — Нарвэ́ская мо́ва ве́льмі блі́зкая да да́цкае

2.

v.i.

заключа́ць хаўру́с, саю́з

to ally against the common enemy — заключы́ць саю́з супро́ць супо́льнага во́рага

II [ˈælaɪ]

n., pl. -lies

1) хаўру́сьнік -а, саю́зьнік -а m.

2) памага́ты -ага; памо́чнік -а m., памо́чніца f.; прыхі́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

smash

[smæʃ]

1.

v.t.

1)

а) разьбіва́ць

to smash a window — разьбі́ць акно́

б) выло́мваць

to smash a door in — вы́садзіць дзьве́ры

в) плю́шчыць (уда́рам)

2) Figur. разьбіва́ць, аспрэ́чваць

to smash an argument — разьбі́ць аргумэ́нт

3) адбіва́ць (напа́д), зьнішча́ць (во́рага)

4) мо́цна ўдара́ць я́чык, асо́бу)

2.

v.i.

1) банкрутава́ць, руйнава́цца

2) разьбіва́цца, удара́цца

The car smashed into a tree — Машы́на разьбі́лася аб дрэ́ва

3.

n.

1) сутыкне́ньне n. (напр. дзьвюх машы́наў)

2) бра́згат -у m. (пабі́тага шкла)

3) крах -у m., банкру́цтва n.

4) informal по́сьпех -у m. (тэатра́льны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

attack

[əˈtæk]

1.

v.t.

1) напада́ць, атакава́ць

to attack an enemy — напа́сьці на во́рага

2) энэргі́чна бра́цца за што

to attack a task — шчы́ра ўзя́цца за спра́ву; нава́львацца (на е́жу), накіда́цца

3) апано́ўваць, напада́ць

Locusts attacked the crops — На пасе́вы напа́ла саранча́

4) напада́ць, крытыкава́ць

2.

v.i.

напада́ць

The enemy attacked at dawn — Во́раг напа́ў на сьвіта́ньні

3.

n.

1) ата́ка f.; наступле́ньне n., напа́д -у m.

2) пры́ступ -у m., прыпа́дак -ку m. (хваро́бы, зло́сьці)

3) напа́сьць f.; напа́дкі pl. only

to be under violent attack — быць прадме́там гвалто́ўнай напа́сьці, напа́дак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

накірава́ць, накіро́ўваць

1. rchten vt; usrichten vt; liten vt; orienteren vt; lnken vt (на што-н. auf A);

накірава́ць на слу́шны шлях in die rchtige Bahn lnken;

накірава́ць ува́гу каго-н. j-n ufmerksam mchen (на што-н. auf A);

накірава́ць збро́ю на во́рага die Wffe ggen [wder (высок.)] den Feind rchten;

2. (паслаць, адправіць) schcken vt, (ent)snden* vt; verwisen* vt (да каго-н. auf A); delegeren vt; inweisen* vt (у санаторый і г. д.);

накірава́ць на вучо́бу (у ВНУ) zum Stdi¦um schcken;

3. (адрасаваць) rchten vt (да каго-н. an A);

накіру́йце ва́шу зая́ву да яго́ rchten Sie Ihr Gesch an ihn

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)