ве́рыць

1. (давяраць) gluben vi; vertruen vt;

ве́рыць сябра́м sinen Frunden gluben;

ве́рыць на сло́ва aufs Wort gluben;

2. (у каго-н, у што-н.) gluben (an A), vertruen vi (D);

сле́па ве́рыць blind vertruen;

не ве́рыць сваі́м вача́м [вуша́м] sinen ugen [hren] nicht truen,

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

miss=

I

неаддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на адмаўленне або надае дзеяслову адмоўнае значэнне: msstrauen не давяра́ць

II

прыстаўка прыметнікаў і назоўнікаў, якая выражае адмаўленне або недастатковасць, недасканаласць, няправільнасць чаго-н.: Mssernte неўраджа́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

trust

[trʌst]

1.

n.

1) даве́р -у m.

2) спадзява́ньне n.

He puts trust in the future — Ён спадзяе́цца на бу́дучыню

3) трэст -у m.

a steel trust — сталёвы трэст

4) апе́ка f.

The will was left in my trust — Тэстамэ́нт быў адда́дзены пад маю́ апе́ку

5) падапе́чны -ага m.

6) крэды́т -у m.

2.

v.t.

1) давяра́ць

He is a man to be trusted — Ён чалаве́к, яко́му мо́жна давяра́ць

2) спадзява́цца, ве́рыць

3) дава́ць, прадава́ць напаве́р

The butcher will trust us for the meat — Мясьні́к дасьць нам мя́са напаве́р

3.

v.i.

давяра́цца, спадзява́цца

Trust in God — Спадзява́йся на Бо́га

4.

adj.

1) даве́рны

2) падапе́чны

a trust fund — падапе́чны фонд

- breach of trust

- in trust

- on trust

- trust to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

truen

I

1.

vi (D) ве́рыць, давяра́ць, давяра́цца (каму-н.)

trau, schau wem — ≅ давяра́й, але́ ве́дай каму́

2.

(sich) асме́львацца; рызыкава́ць

sich nicht ~ etw. zu tun — не асме́ліцца [бая́цца] што-н. зрабі́ць

II

vt вянча́ць

sich ~ lssen* — вянча́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

überlassen

I überlassen

* vt разм. пакіда́ць, прыхо́ўваць, зберага́ць

II überlssen

*

1.

vt

1) уступа́ць, аддава́ць, прада́ць

2) дава́ць (магчымасць, права, дазвол і г.д.); дазваля́ць

er hat es mir ~ zu entschiden — ён даў мне магчы́масць [пра́ва] выраша́ць

sich (D) selbst ~ sein — быць пакі́нутым сам на сябе́

3) перадава́ць, давяра́ць (работу, хворага і г.д.)

2.

(sich)

(D) аддава́цца (разважанням, адчаю і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zwenden

*

1.

vt (D)

1) паваро́чваць (што-н. да чаго-н.)

2) звярта́ць, накіро́ўваць, удзяля́ць (увагу каму-н.)

j-m sein Vertruen ~ — давяра́ць каму́-н.

3) дава́ць (магчымасць, дазвол, дапамогу, пазыкукаму-н.)

2.

(sich)

1) звярта́цца (да каго-н.)

2) паваро́чвацца

3) накіро́ўвацца (куды-н.); перахо́дзіць (да чаго-н.)

sich iner nuen Beschäftigung ~ — заня́цца но́вай спра́вай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

believe

[bɪˈli:v]

1.

v.t.

1) ве́рыць

to believe in something — ве́рыць у не́шта

2) дава́ць ве́ры

We believe him — Мы яму́ ве́рым

Would you believe? — Дасьцё ве́ры?

3) ду́маць; меркава́ць

I believe so, but… — Мярку́ю, што так, але́(у адка́зе)

2.

v.i.

1) давяра́ць; ве́рыць

We believe in our friends — Мы давяра́ем на́шым пры́яцелям

2) ве́рыць у Бо́га

to believe in — быць перакана́ным у чым

I believe in early rising — Лічу́ кары́сным ра́на ўстава́ць

She believes in charity — Яна́ перакана́ная ў патрэ́бе дабрачы́ннасьці, яна́ ве́рыць у гэ́та

- make believe

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gluben

m -s, -

1) ве́ра, даве́р’е, даве́р

j-m ~ schnken — ве́рыць, давяра́ць каму́-н.

auf Treu und ~ — сумле́нна

für sinen ~ instehen* — пастая́ць за свае́ перакана́нні

~ fnden* — набы́ць даве́р

den ~ an etw. (A) verleren* — стра́ціць ве́ру ў што-н.

etw. aus gtem ~ tun* — рабі́ць што-н., кіру́ючыся найле́пшым наме́рам

sich um llen ~ brngen* — стра́ціць уся́кае даве́р’е, дыскрэдытава́ць сябе́

2) ве́ра, ве́раванне

der chrstliche ~ — хрысціцнская ве́ра [рэлі́гія]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

accredit

[əˈkredɪt]

v.t.

1) (with) прыпі́сваць каму́ што; прызнава́ць

I accredited him with more sense than he deserves — Я прызна́ў яму́ больш глу́зду, чым ён заслуго́ўвае

We accredit the invention of the telephone to Alexander Graham Bell — Вынахо́дзтва тэлефо́ну мы прыпі́сваем Алякса́ндру Грэ́ему Бэ́лу

2) упаўнава́жваць, прызнача́ць

The president of the club will accredit you as his assistant — Старшыня́ клю́бу прызна́чыць Вас сваі́м засту́пнікам

3) акрэдытава́ць, прызнача́ць дыпляматы́чным прадстаўніко́м

An ambassador is accredited as the representative of his country in a foreign land — Амбаса́дар прызнача́ецца дыпляматы́чным прадстаўніко́м свае́ дзяржа́вы ў заме́жным кра́і

4) прыма́ць за праўдзі́вае; дава́ць ве́ру; давяра́ць

5) агу́льна або́ афіцы́йна прыма́ць, рэкамэндава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

credit

[ˈkredət]

1.

n.

1) ве́ра f., даве́р -у m.

to give credit to something — даць ве́ры не́чаму, паве́рыць

2) паве́р -у, крэ́дыт -у m.; доўг, даўгу́ m.

3)

а) су́ма, запі́саная на прыбы́так

б) пра́вы бок бухга́льтарскае кні́гі

4) вераго́днасьць f.; до́брая рэпута́цыя, до́брае імя́

a citizen of credit — грамадзя́нін з до́брай рэпута́цыяй

5) прызна́ньне n.

She gets no credit for her work — Яна́ ня ма́е прызна́ньня за сваю́ пра́цу

6) то́е, што прыно́сіць го́нар, пахвалу́

The boy is a credit to his family — Хло́пчык — го́нар яго́нае сям’і

7) залічэ́ньне ку́рсу, залі́к -у m., залі́чаны прадме́т

2.

v.t.

1) дава́ць ве́ры, давяра́ць каму́-чаму́

2) крэдытава́ць

3) заліча́ць ву́чню прадме́т або́ курс

4) прыпі́сваць, прызнава́ць

- do credit to

- give a person credit for

- on credit

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)