wánken

vi (h, s)

1) хіста́цца, калыха́цца; пахісну́цца, пакалыхну́цца

ihm wánkten die Knie — у яго́ задрыжа́лі кале́ні

er wánkte nach Háuse — ён пайшо́ў хіста́ючыся дадо́му

2) вага́цца, быць нерашу́чым

3) не вы́трымаць (націску)

nicht ~ und nicht wéichen* — цвёрда стая́ць, вы́трымаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áushalten

*

1.

vt

1) вытры́мліваць, цярпе́ць, перано́сіць

2) вы́трымаць (іспыт)

kéinen Vergléich ~ — не вы́трымаць параўна́ння

3) утры́мліваць, мець на ўтрыма́нні

2.

vi трыма́цца

die Fárbe hält nicht aus — фа́рба не трыма́ецца

es ist mit ihm nicht áuszuhalten — з ім не́льга ўжы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стрыва́ць

1. (вытрымаць) áushalten* vt, ertrágen* vt; dúlden vt, erdúlden vt (сцярпець);

стрыва́ць кры́ўду éine Kränkung hínnehmen* [über sich (A) ergéhen lássen*];

2. (устрымацца ад чаго-н.) an sich (A) hálten*; sich behérrschen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сцярпе́ць

1. (стрымацца) sich behérrschen;

2. (вытрымаць) áushalten* vt, ertrágen* vt, dúlden vt, erdúlden vt; sich (D) etw. gefállen lássen* (мірыцца з чым-н., цярпліва пераносіць);

сцярпе́ць кры́ў ду éine Kränkung hínnehmen* [über sich (A) ergéhen lássen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bestéhen

*

1.

vt вытры́мліваць, пераадо́льваць

die Prüfung ~ — вы́трымаць экза́мен [іспы́т]

2.

vi

1) існава́ць

2) (auf D) насто́йваць (на чым-н.)

3) (aus D) склада́цца (з чаго-н.)

4) (in D) заключа́цца; утры́млівацца (у чым-н.)

5) (vor D, gegen A) вы́трымаць, устая́ць (супраць каго-н., чаго-н.)

im Kampf ~ — устая́ць у барацьбе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zéitigen

1.

vt

1) даць паспе́ць (чаму-н.); вы́трымаць (што-н.)

2) выяўля́ць, пака́зваць

er hat gúte Kénntnisse gezéitigt — ён паказа́ў до́брыя ве́ды

2.

vi (h, s) паcпява́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áuszeichnung

f -, -en

1) адзна́ка

2) узнагаро́да

3) узнагаро́джванне

j-n zur ~ vórschlagen*, die ~ für j-n beántragen* — прадста́віць каго́-н. да ўзнагаро́ды

die Prüfung mit ~ bestéhen* — вы́трымаць экза́мен на выда́тна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Próbe

f -, -n

1) узо́р

2) спро́ба, во́пыт, выпрабава́нне

j-n auf die ~ stéllen — выпрабо́ўваць каго́-н

éine ~ néhmen* — браць про́бу

éine ~ ánstellen — рабі́ць во́пыт, право́дзіць эксперыме́нт

éine ~ bestéhen* [áblegen] — вы́трымаць выпрабава́нне, паказа́ць сябе на спра́ве

3) тэатр. рэпеты́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хара́ктар м.

1. Charákter [kɑ-] m -s, -tére; Wésen n -s (нораў);

дрэ́нны хара́ктар ein schléchter Charákter;

ця́жкі хара́ктар schwíeriger Charákter;

мець цвёрды хара́ктар charákterfest sein;

чалаве́к з хара́ктарам ein Mensch von [mit] Charákter; ein charáktervoller Mensch;

2. (якасць) Éigenart f -, -en, Charákter [kɑ-] m -s, -tére; Bescháffenheit f - (структура, стан);

хара́ктар мясцо́васці die Éigenart [der Charákter] des Geländes;

◊

вы́трымаць хара́ктар Charákter(festigkeit) zéigen;

гэ́та не ў яго́ хара́ктары das liegt nicht in séinem Charákter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́несці

1. hináustragen* vt (наверх, вонкі); fórttragen* vt;

вы́несці на ры́нак auf den Markt trágen*;

2. (вытрымаць, перажыць) áushalten* vt, ertrágen* vt, vertrágen* vt; léiden* vt, erléiden* vt (выпакутаваць); erdúlden vt (выцерпець);

вы́несці прысу́д ein Úrteil fällen [verkünden];

вы́несці за ду́жкі матэм. áusklammern vt, vor die Klámmer sétzen [bríngen*];

вы́несці вымо́ву éinen Tádel áussprechen*;

вы́несці на абмеркава́нне zur Diskussión stéllen;

вы́несці на сваі́х пляча́х ertrágen* vt; alléin trágen müssen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)