БАЛКА́НСКІ ПАЎВО́СТРАЎ,
паўвостраў на
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БАЛКА́НСКІ ПАЎВО́СТРАЎ,
паўвостраў на
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГІНДУКУ́Ш,
горная сістэма Азіі, у Афганістане, Пакістане і Індыі.
З.Я.Андрыеўская.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АМУ́РСКАЯ ВО́БЛАСЦЬ,
на
Прырода. Большая
Гаспадарка.
Р.А.Жмойдзяк.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
смерць, ‑і;
1. Спыненне жыццядзейнасці, гібель арганізма; спыненне біялагічнага абмену рэчываў у арганізме або ў яго частцы.
2. Спыненне існавання чалавека ці жывёліны.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АНІМАЦЫ́ЙНАЕ КІ́НО
(ад
мультыплікацыя, від кінамастацтва, творы якога ствараюцца спосабам пакадравага малявання або
Заснавана на пакадравай здымцы паслядоўных фазаў руху маляваных ці аб’ёмных персанажаў, пластычных кампазіцый. Праекцыя гэтых выяў на экран «ажыўляе» іх. Заснавальнік мультыплікацыі —
В.Ф.Нячай.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АПАЛА́ЧЫ
(Appalachian Mountains),
горы на
М.В.Лаўрыновіч.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
рот, ‑а,
1. Поласць паміж верхняй і ніжняй сківіцамі і шчокамі да глоткі.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапта́ць, тапчу, топчаш, топча;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ву́ха I
◊ адны́м ву́хам чуць — одни́м у́хом слы́шать;
слу́хаць кра́ем в. — слу́шать кра́ем у́ха;
в. (ву́шы) рэ́жа — у́хо (у́ши) ре́жет;
галава́ і два ву́хі — садо́вая голова́;
(гавары́ць) на в. — (говори́ть) на́ ухо;
даць (зае́хаць) па ву́ху — дать (съе́здить) в у́хо;
з в. на в. — из у́ха в у́хо;
біць з-за в. — бить из-за плеча́;
і ву́хам не ве́сці — и у́хом не вести́;
лаві́ць ву́хам — лови́ть у́хом;
ні в. ні ры́ла — ни у́ха ни ры́ла, ни бельме́са;
трыма́ць в. во́стра — держа́ть у́хо востро́;
тугі́ на в. — туго́й на́ ухо;
хоць ты ў в. кладзі́ — как шёлковый;
ці́ха як у ву́ху — полне́йшая тишина́;
у адно́ в. ўвайшло́, а ў друго́е вы́йшла —
ву́ха II
1.
2. ру́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бе́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае колер снегу, малака;
2. Светлы, ясны.
3. У спалучэнні з некаторымі назоўнікамі ўжываецца ў значэнні: контррэвалюцыйны, варожы Савецкай уладзе;
4.
5. Які мае белы колер скуры (пра расу).
6. Як састаўная частка некаторых заалагічных, батанічных, хімічных і інш. назваў.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)