Verbum

анлайнавы слоўнік

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)

а б в г д е ё ж з и й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ э ю я -

б в г д е ж з к л м н о п р с т у х ш щ ю .

истосковаться

знудзіцца

источать

несовер. ліць, сачыць, выдзяляць, струменіць, абдорваць, источать слёзы — ліць слёзы, плакаць снег источает холод — снег выдзяляе холад печи источали жар — печы выдзялялі гарачыню источать на кого свои милости — абдорваць каго сваёй ласкай 2) (испускать, издавать, распространять — свет, запах и т.д.) обычно переводится другим глаг. в соответствии со значением сущ. источать свет — свяціць источать запах — пахнуць и т.д.

источаться

выдзяляцца, ліцца, струменіцца, ісці, ліцца, выдзяляцца, абдорвацца, см. источать

источить

стачыць, звастрыць, стачыць, патачыць, з’есці, паесці, III совер. выліць, выдзеліць, разліць

источиться

стачыцца, звастрыцца

источник

крыніца

источниковедение

крыніцазнаўства

источниковедческий

крыніцазнаўчы

истошный

немы, кричать истошным голосом — крычаць немым голасам

истощалый

схуднелы, змардаваны, знясілены