Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)

знаменатель

мат. знаменатель дроби — назоўнік дробу знаменатель отношения прогрессии — множнік стасунку прагрэсіі привести к одному знаменателю — а) мат. прывесці да аднаго назоўніка б) перен. прывесці да адной роўніцы

знаменательность

знамянальнасць, характэрнасць

знаменательный

знамянальны, паказальны, характарны, знамянальны, знаменательные части речи — знамянальныя часціны мовы

знамение

знак, адзнака, сімвал, знамение времени — адзнака часу

знаменитость

славутасць, выдатнасць, славуты

знаменитый

славуты, выдатны

знаменовать

азначаць

знаменоваться

азначацца, выяўляцца

знаменосец

сцяганосец, знаменосцы воинской славы высок. — сцяганосцы воінскай славы

знамёнщик

сцяганосец