разопреть
разапрэцьVerbum
анлайнавы слоўнікРуска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)
разор
муж. разг. разбурэнне, разарэнне, см. разорятьразораться
раскрычаццаразорванный
разадраны, раздзёрты, разарваны, адарваныразорвать
совер. разадраць, раздзерці, разарваць, разорвать верёвку — разарваць вяроўку разорвать связи перен. — разарваць сувязі чтоб тебя разорвало — каб цябе разарваларазорваться
разадрацца, раздзерціся, разарвацца, хоть разорвись! — хоць разарвіся!разорение
разбурэнне, спусташэнне, разарэнне, давядзенне да галечы, разарэнне, см. разоритьразорённый
разбураны, спустошаны, разораны, даведзены да галечы, см. разоритьразоритель
разбуральнік, спусташальнік, разаральнік, см. разоритьразорительница
разбуральніца, спусташальніца, разаральніца, см. разорить