Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)

разор

муж. разг. разбурэнне, разарэнне, см. разорять

разораться

раскрычацца

разорванный

разадраны, раздзёрты, разарваны, адарваны

разорвать

совер. разадраць, раздзерці, разарваць, разорвать верёвку — разарваць вяроўку разорвать связи перен. — разарваць сувязі чтоб тебя разорвало — каб цябе разарвала

разорваться

разадрацца, раздзерціся, разарвацца, хоть разорвись! — хоць разарвіся!

разорение

разбурэнне, спусташэнне, разарэнне, давядзенне да галечы, разарэнне, см. разорить

разорённый

разбураны, спустошаны, разораны, даведзены да галечы, см. разорить

разоритель

разбуральнік, спусташальнік, разаральнік, см. разорить

разорительница

разбуральніца, спусташальніца, разаральніца, см. разорить

разорительность

разбуральнасць, спусташальнасць, разаральнасць, см. разорять