Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

осудить

совер.

1) (приговорить) асудзіць, засудзіць, мног. пазасуджваць

2) (выразить неодобрение) асудзіць, зганіць

3) (обречь) перен. асудзіць

осуждать

несовер.

1) (приговаривать) асуджваць, засуджваць

2) (выражать неодобрение) асуджаць, ганіць

3) (обрекать) перен. асуджваць

осуждаться

страд.

1) асуджвацца, засуджвацца

2) асуджацца, ганіцца

3) асуджвацца

см. осуждать

осуждение

ср.

1) (судебное) асуджэнне, -ння ср., прысуд, -ду муж.

2) (порицание) асуджэнне, -ння ср., ганьбаванне, -ння ср.

осуждённый

1) асуджаны, засуджаны, мног. пазасуджваны

2) асуджаны, зганены, зганьбаваны

3) асуджаны

см. осудить

4) сущ. асуджаны

осунувшийся

прил. асунуты, змарнелы

осунуться

совер. асунуцца, змарнець

осушать

несовер.

1) асушваць

2) (выпивать) выпіваць

(опрокидывать) перакульваць

осушаться

страд.

1) асушвацца

2) выпівацца

перакульвацца

см. осушать

осушение

асушэнне, -ння ср.

(неоконч. действие) асушванне, -ння ср.