Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ого

межд. разг. ого

оговаривать

несовер.

1) (клеветать) абгаворваць

2) (заранее условливаться) абумоўліваць, агаворваць

3) (делать оговорку) агаворваць

оговариваться

1) (делать оговорку) агаворвацца

2) (ошибаться) абмаўляцца, памыляцца, агаворвацца

3) страд. абгаворвацца

абумоўлівацца, агаворвацца

см. оговаривать

оговор

абгавор, -ру муж.

оговорённый

1) (оклеветанный) абгавораны

2) (заранее условленный) абумоўлены, агавораны

3) (с оговоркой) агавораны

оговорить

совер.

1) (оклеветать) абгаварыць

2) (заранее условиться) абумовіць, агаварыць

3) (сделать оговорку) агаварыць

оговориться

1) (сделать оговорку) агаварыцца

2) (ошибиться) абмовіцца, памыліцца, агаварыцца

оговорка

1) (замечание) агаворка, -кі жен.

с оговоркой — з агаворкай

2) (обмолвка) абмоўка, -кі жен., памылка, -кі жен., агаворка, -кі жен.

оговорочный

агаворачны

оговорщик

разг. абгаворшчык, -ка муж.