Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

иск

юр. іск, род. іску муж.

возбуждать, возбудить иск против кого — узбуджаць, узбудзіць іск супраць каго

предъявлять иск кому — прад’яўляць іск каму

отказать в иске — адмовіць у іску

удовлетворить иск — задаволіць іск

встречный иск — сустрэчны іск

искажать

несовер.

1) (извращать) скажаць, перакручваць

он намеренно искажает мои слова — ён знарок скажае (перакручвае) мае словы

2) (сильно изменять вид, уродовать) перакрыўляць, крывіць

страх искажает его лицо — страх перакрыўляе (крывіць) яго твар

искажаться

1) скажацца, перакручвацца

2) перакрыўляцца

см. исказиться

3) страд. скажацца, перакручвацца

перакрыўляцца

см. искажать

искажение

1) (действие) скажэнне, -ння ср., перакручванне, -ння ср.

2) (неправильность, ошибка) скажэнне, -ння ср.

скрыўленне, -ння ср.

искажённый

1) скажоны, перакручаны, мног. паперакручваны

2) перакрыўлены

см. исказить

исказить

совер.

1) (извратить) сказіць, перакруціць, мног. паперакручваць

2) (сильно изменить вид, выражение лица) перакрывіць

исказиться

1) сказіцца, перакруціцца

2) перакрывіцца

лицо его исказилось от гнева — твар яго перакрывіўся ад гневу

искалечение

прям., перен. скалечанне, -ння ср.

искалеченный

скалечаны

искалечивать

несовер. калечыць