Verbum

дыра

жен.

1) дзірка, -кі жен., разг. дзюрка, -кі жен.

2) (захолустье) разг. глухі закутак, глуш, род. глушы жен.

кабы не дыра во рту — жил бы жил, ни о чём не тужил — хадзіў бы ў злоце, каб не дзірка ў роце

дыра от бублика — дзірка ад абаранка

дырка

дзірка, -кі жен.

дырокол

разг. дзіркакол, -ла муж.

дыропробивной

тех. дзіркапрабіўны

дырочка

уменьш. дзірачка, -кі жен.

дырочный

дзірачны

дырчатый

дзірчасты, дзіркаваты

дырявить

несовер. прост. дзіравіць

дырявый

дзіравы

дырявая память — дзіравая памяць (галава)