Verbum

гул

гул, род. гулу муж.

гулевой

1) прост. вольны

(нерабочий) нерабочы

2) (незанятый) гуляшчы

3) (разгульный) гуляшчы

гулёна

прост., обл. см. гуляка

гули, гулиньки

межд. гулі, гуленькі

гуливать

несовер. и многокр. разг. (часта, не раз) гуляць, пагульваць

гулкий

гулкі

гулко

нареч. гулка

гулкость

гулкасць, -ці жен.

гульба

жен. прост. гульба, -бы жен.

ігрышча, -ча ср.

гульбище

уст., прост. гульбішча, -шча ср., ігрышча, -ча ср.