Verbum

гнать

несовер.

1) гнаць

2) уст. (притеснять) прыгнятаць, уціскаць

3) (выгонять) гнаць

4) (изготовлять перегонкой) гнаць

гнать в шею (взашей) — гнаць у карак

гнаться

1) (преследовать, догонять) гнацца

2) (добиваться чего-либо) разг. гнацца

гнаться за успехом — гнацца за поспехам

3) страд. гнацца

см. гнать 1, 3, 4

гнев

гнеў, род. гневу муж.

не во гнев будь сказано — не ў крыўду кажучы, не ў гнеў будзе сказана

положить (сменить) гнев на милость — змяніць гнеў на ласку (на міласць)

гневаться

несовер. уст. гневацца

гневить

несовер. уст. гнявіць

гневливость

уст. гняўлівасць, -ці жен.

гневливый

гняўлівы

гневно

нареч. гнеўна

гневный

гнеўны

гнедой

гняды