говаривать
несовер. многокр. разг. (часта, не раз) гаварыць (казаць)
говенье
ср. церк. гавенне, -ння ср.
пост, род. посту муж.
говеть
несовер. церк. гавець
(поститься) разг. пасціць
говор
муж.
1) (разговор) гаворка, -кі жен., разг. гамонка, -кі жен.
2) (шум, гул) гоман, -ну муж.
3) лингв. гаворка, -кі жен.
говорильня
разг. пренебр. гаварыльня, -ні жен.
говорить
несовер. в разн. знач. гаварыць
казаць
он говорит — ён гаворыць
говорить дело разг. — гаварыць слушна, добра казаць, праўду казаць
он дело говорит — ён гаворыць слушна (добра, праўду кажа)
говорят в знач. вводн. сл. — кажуць, гавораць
иначе говоря — інакш кажучы
не говоря дурного слова — не кажучы нічога благога
вообще (в сущности) говоря в знач. вводн. сл. — наогул кажучы
говорить на разных языках — гаварыць на розных мовах
говорят (говорю) вам (тебе) — кажуць вам (табе)
и не говори!, и не говорите! — і не кажы!, і не кажыце!
между нами говоря в знач. вводн. сл. — між намі кажучы
нечего (не стоит) и говорить — няма чаго і гаварыць
само за себя говорит — само за сябе гаворыць
что вы говорите! — што вы кажаце!
что и говорить — што і казаць
что (как) ни говори — што (як) ні кажы
говориться
страд. гаварыцца
как говорится — як кажуць, як гаворыцца, як той казаў
говорливость
1) гаварлівасць, -ці жен.
2) перен. гаманлівасць, -ці жен.
говорливый
1) гаваркі, гаварлівы
2) перен. гаманкі, гаманлівы